Hollandse Meesters in de Hermitage

We waren al een paar maanden geleden in de Hermitage voor de tentoonstelling van de Hollandse Meesters. Eerlijk gezegd was ik het al een beetje vergeten, tot ik las over  een pop-up restaurant waar een (blijkbaar) bekende sterrenkok, Jonathan Zandbergen een bijzonder menu serveert, geïnspireerd op de schilderijen die daar  in de tentoonstelling hangen.
'Wat leuk', zei ik tegen mijn man, 'dat zou ik wel willen doen'. Het leek hem ook leuk.
Zoeken dus maar. Hoera... nog niet uitverkocht! Boeken dus maar.
Helaas, de prijs bleek 189 euro per persoon te zijn. Tja, dan kan het nog zo leuk of lekker zijn, maar dan haak ik af natuurlijk. Voor dat geld kunnen we ook... nou ja vul maar in.

En verder doken ineens de foto's op die ik daar maakte, die waren per ongeluk in een ander mapje terecht gekomen. . Het was toch een te mooie tentoonstelling om er niets over te zeggen. Dus ik pik er wat uit. Over eten, hahaha:

Dit schilderij bijvoorbeeld, geschilderd door Gabriel Metsu in 1629. De titel is: De oestermaaltijd.
Je ziet een vrouw die een oester van een schaal pakt die haar wordt voorgehouden. Er staat bij dat het wel een verleidingspoging móet zijn. Oesters staan bekend  om het lustopwekkende effect en worden vaak getoond op moralistische schilderijen over amoureuze verlangens. En dan ook nog een drinkhoorn (des overvloeds) om de zaak nog wat meer te benadrukken.
Je ziet die man gewoon kijken en zich afvragen of het werkt.
Als bonus op het doek een hondje. Die gaat natuurlijk in mijn verzameling museumdogs op Pinterest.
Maar zulke verhaaltjes erbij, dát vind ik leuk.

Nog meer eten op een schilderij dat ik eigenlijk niet eens mooi vind, maar dat me wel herinnert aan mijn schoolperiode.

Dit schilderij is gemaakt door Matthias Stom, tussen 1640 en 1650 en is getiteld: Esau verkoopt zijn eerstgeboorterecht aan Jakob.
Esau ruilt dat recht, als hij terug komt van de hazenjacht en heel erg hongerig is,  voor een bord linzen.
Dat verhaal , uit het Oude Testament, moest ik in de klas vertellen.
Geen kind, dat wist wat linzen waren en daarom gingen we linzensoep koken. Ik ben een slechte kok en ik had helemaal niet bedacht dat linzen zoveel tijd nodig hebben om gaar te worden. Tsjongejonge, het was echt een puinhoop die dag en ik geloof dat hoogstens twee kinderen van de linzensoep wilden eten. Alles stonk en niet zo'n klein beetje.
Toch was het leuk.

En over school gesproken, dit schilderij dan ook maar:

Het heet 'De profetes Hanna onderwijst een kind'. En het is gemaakt tussen 1650 en 1655, door Willem Drost een leerling van Rembrandt.
Het is ook jarenlang aan Rembrandt toegeschreven, maar voortschrijdend inzicht (denk ik) zorgde er voor dat het rond 1950 toch geen Rembrandt meer was.
En nu er net een paar weken geleden een 'nieuwe' Rembrandt is ontdekt, denk ik ineens dat men nog eeuwen kan doorgaan met onderzoeken, iets ouds afkeuren en iets nieuws toeschrijven aan Rembrandt.

Nog een schilderij, voor mijn plezier. Zo een leuk en vrolijk doek vind ik:

Het is van Godefridus Schalcken en geschilderd in 1702. Getiteld: Portret van gravin Natalja Andrejevna Matvejeva. De gravin is hier twee of drie. Zo schattig, met die blosjes, dat hebben onze kleindochters ook, soms. En een hondje natuurlijk.

Ik heb nu gewoon al associerend een en ander gekozen om te laten zien.
Al met al heb ik genoten van deze tentoonstelling, er hing echt ontzettend veel prachtig werk dat je niet snel in het echt weer zult kunnen zien. Toch echt een aanrader, maar dan moet je wel opschieten: tm 27 mei.