Totaal aantal pageviews

donderdag 6 maart 2025

Geschiedenis, beeld, boek.

  De lagere school heb ik bezocht in Dordrecht. De stad van Johan de Witt. Mijn school was meer in de buurt van mijn opa dan van ons huis en daarom mocht ik tussen de middag bij mijn oma en opa eten. En altijd, iedere dag dus,  kwam ik dan, op de Visbrug, langs dit beeld: de gebroeders Johan en Cornelis de Witt.  



Dit rijmpje leerde ik toen erbij: Hier zie je de gebroeders de Witt, Cornelis staat en Johan zit

Je zou denken dat ik als Dordts kind uitgebreid op de hoogte werd gebracht van het leven en de dood van de broers. Van hoe dat allemaal zo gekomen was. Van hun belang, hun macht.  Waarom dat beeld er staat. 

Ik heb best een goed geheugen als het gaat over die periode en ik was als kind ook al geïnteresseerd in geschiedenis. 
Dus als er veel over verteld zou zijn toen, zou ik me dat denk ik wel herinneren. 
Ik denk dat het op school vooral ging over feiten en jaartallen. Dus in dit geval het rampjaar 1672, gruwelijke dood en de term raadspensionaris.  
In de vijfde klas had ik een leuke meester die altijd vroeg: hoe heette de vrouw van Cornelis? En dan moest je zeggen Maria. En de vrouw van Johan? Wendela. En haar achternaam? Bickers.
Dat was wel leuk natuurlijk,  maar weinig zinvol zonder verdere info. 

(Ik heb hier al eens vaker opgemerkt dat ik het jammer vind dat geschiedenis tegenwoordig vooral in en met thema's werkt. Waardoor de doorgaaande lijn soms verloren gaat.  Maar ik ben niet tegen Dordtse thema's op Dordtse scholen. En Hoornse thema's op Hoornse scholen. Juist niet!) 

En hoe ik hier nou weer op kom? 
Er was natuurlijk een serie op tv over de grand tour van de  de Witten. 
Bovendien vond ik in de zoveelste boekenopruimronde een heel oud boek van mijn vader. 


Kijk, zijn naam staat er nog in. Dat boek heb ik als kind verslonden en niet slechts een keer. Het ligt dan ook helemaal uit elkaar. 
Het gaat echt over die periode. De verschillen tussen de Oranje-aanhangers en de Republikeinen. 
Het allerspannendst was het verhaal over Cornelis de Witt. Die werd dooor oranje-aanhangers gedwongen een bepaald document te tekenen (tot afschaffing van het Eeuwig Edict). Cornelis die ziek was weigerde, maar zijn vrouw Maria (dus) dwong hem. 
Toen tekende Cornelis toch, maar schreef achter zijn naam de letters v.c. (dat staat voor  vi coactus , ofwel onder dwang). 
Maria kraste die letters weer door. 

En ik dacht: dat moet ik onthouden voor als ik ooit eens onder dwang iets moet tekenen, hihi!


8 opmerkingen:

izerina zei

Ging vroeger de geschiedenis les maar meer over mensen dan feiten. Het was zoveel boeiender geweest

Judy zei

Ik heb die serie ook gezien, was al een tijdje geleden. Grote reizen maakten ze. V.c. dus, ik zal het onthouden. :)

Jeanne zei

Wat een hoop informatie over zowel de geschiedenis als over jou. Leuk om te weten dat je bij je opa en oma ging eten. En de zelfgeschreven naam van je vader Ik ben het helemaal met je eens over het vak geschiedenis op school ( en de andere zaakvakken). Je mist een doorlopende lijn, een groter verband.

KnutzEls zei

Sommige dingen maken hevige indruk, waarom weet je dan later niet meer. Ik vond geschiedenis ook leuk. Nog steeds trouwens.

Iris Flavia zei

You still remember the names? LOL. Yes, I hope if I sign I do it by free will!

Kitty zei

Ik moet hierbij aan Zelensky denken... En aan die keer dat ik op het werk eens iets moest tekenen waar ik het niet mee eens was. Daar heb ik VG bij gezet, dus niet akkoord, maar 'voor gezien'.

In de weer zei

Om te onthouden !

Tine de Jong zei

Geschiedenis heeft mij vroeger nooit getrokken op school. Maar met de jaren begin ik het wel interessant te vinden. En dit blog was dit dan ook zeker wel.