Wat lief!

 Mijn oude maatje van school, Marieke, degene die mij heel veel leerde, op het gebied van speciaal onderwijs, en op wie ik zeer gesteld ben, doet aan diamond painting. 

In haar huis is veel te zien van wat ze met die piepkleine kraaltjes en die techniek gemaakt heeft. 

Ze heeft mij al vaak verrast met een fraaie diamond gepainte kaart. 

 

Maar nu verraste ze mij nog meer. Ze bracht namelijk twee mappen voor me mee. 

Multomappen, met daarin een variëteit aan diamond painting werkjes. Allemaal even netjes en mooi gemaakt. Met op de achterkant een tekst in duidelijke letters over het werkje. 

Marieke weet dat ik een schoonzus heb die in een verzorgingshuis woont. Zij, mijn schoonzus is dement. 

Ze woont helaas niet in de buurt en we bezoeken haar ongeveer iedere twee weken. Dat zijn vermoeiende dagen.  Ik vind het soms lastig, we hebben niet altijd wat te zeggen. Maar ze licht op als ze ons ziet en dat is wel fijn. 

Marieke wist dat dus en die mappen... nou ze dacht dat is misschien iets voor de mensen in dat huis. Mijn schoonzus heeft een fijne kamer, maar er is ook een huiskamer waar gegeten wordt en koffie of thee gedronken. Daar zitten dan meestal twee vrouwen en twee of drie mannen. Je zou het met een beetje goede wil gezellig kunnen noemen. Soms zitten we daar gewoon een beetje te zingen met die groep. 

Ik vroeg aan de leiding of ze het een goed idee (Mariekes idee) zouden vinden om die mappen eens neer te leggen en te kijken wat er gebeurde. 

Of het misschien een aanleiding tot een praatje zou kunnen zijn. Ze keken en het leek ze meteen een prima idee. (Ze waren trouwens ook vol lof over de werkjes). 

Enfin, ik legde de mappen neer en liet er iets uit zien aan een van de vrouwen. Die bekeek het aandachtig, meldde dat ze van mooie dingen hield en keek verder. 

Een van de andere vrouwen keek in de andere map en zij herkende van alles. 'Die huizen, dat is in Amsterdam en dat zijn zonnebloemen'. 

Het was heel mooi om te zien hoe ze keken. Mijn schoonzus had zich terugetrokken op haar kamer en ik weet nog niet hoe zij er op reageerde. Dat zal de volgende keer wel blijken. 

Voor nu was het dus al een succes. En hoe lief is het dat iemand zoiets bedenkt!!!!