Een tijdje geleden waren we naar Volendam gefietst. Daar was een reden voor, daar kom ik later vast nog wel een keer op terug.
We eindigden, zonder dat we dat gepland hadden, in het Volendam Museum.
Ik stelde me daar niet al te veel van voor, eerlijk gezegd. Maar het was juist ontzettend leuk. Ook daar kom ik nog op terug.
Er was iets bijzonders in dat museum en dat laat ik nu vast even zien: Het Sigarenbandjeshuisje.
Geen idee wat je je er bij moet voorstellen? Nou, kijk zelluf:
In een apart stukje van het museum zijn er mozaïeken te zien, gemaakt van beroemde en bekende plaatsen en gebouwen.
11,5 miljoen sigarenbandjes zijn daarvoor gebruikt, alle wanden zijn beplakt. Je weet niet wat je ziet. Echt ongelooflijk.
Een van de vrijwilligsters vertelde dat er op de zolder nog wel een miljoen bandjes liggen.
Ik moest er aan denken toen we gisteravond fietsten in de buurt van Oudendijk. We hadden daar op onze trouwdag in juli gegeten. In restaurant Les Deux Ponts.
Ook toen waren we op de fiets en zagen geen sigarenbándjes, maar sigaren.
Ontzettend veel, dus ik vond dat we er wel een paar mochten plukken. En zo geschiedde:
Er groeiden er echt honderden en wij namen er vijf mee naar huis.
En toen werden we ook nog getrakteerd op een schitterende zonsondergang:
5 opmerkingen:
Wat moet men sigarenbandjes verzameld hebben. Daar was ons schriftje als kind helemaal niets bij
Wow, petje af voor wie die mozaïeken gemaakt heeft! Wij hebben hier ook nog een paar albums liggen.
Wat leuk Bettie, ik heb ze vroeger ook verzameld en ‘sigaren’ die jij mee naar huis nam die zijn er dit jaar ongelooflijk veel, alle sloten waar we langs fietsen staan mudvol ! Met bramen is het dit jaar al precies zo, heb al heerlijke jam gemaakt.
Die sigaren van jou werden hier negerpiemelen genoemd, maar dat zal nu wel naast die zoenen belanden.
Wat een sigarenbandjes. Ik had ze vroeger ook, mijn moeder werkte bij een sigarenwinkel, dus kreeg ik er wel eens een paar. Pure nostalgie.
Een reactie posten