Onderzettertjes gehaakt. Het leuke is dat het een patroon uit 1893 is. Ik vond het patroon hier:
klik. Toen, in 1893, waarschijnlijk gehaakt met een heel dun draadje wit en een hele dunne haaknaald, door een dame die tijd genoeg had om dat te doen. Ik zie haar voor me.
Barts vriendin wilde er wel een paar hebben en dat vind ik leuk. Want niemand wil ooit iets hebben dat ik heb gemaakt, haha. Zelf hoef ik ze eigenlijk ook niet, want ik héb mooie onderzetters. Geërfd van mijn moeder en die wil ik gewoon gebruiken. Maar het is zo lekker om te doen, haken. Dus ik ga gewoon nog even door.
Vervolg:
Wieneke dacht dat pootglaasjes misschien wel om zouden kunnen vallen. Dus heb ik het net maar even geprobeerd en het staat hartstikke stevig. Zelfs zonder drank erin, want daarvoor was het nog wat vroeg. Dan zou ik echt een peut nodig hebben. Jammer dat je niet meer blogt, Wieneke. Ik zou graag je stoelkussentjesgrannysquares willen zien. Nog geen behoefte aan een come-back?
Schattig, maar vallen pootglaasjes niet om op die dingen?
BeantwoordenVerwijderenIk ben bezig met granny squares te haken voor stoelkussentjes.
Haken is therapie voor ons. Goedkoper dan een peut, toch? ;-)
Leuk, lekker vrolijk!
BeantwoordenVerwijderenook hierover zal juffrouw Fikkert op haar wolkje wel glimlachen, denk je niet?
BeantwoordenVerwijderenWieneke ik heb het geprobeerd, zie foto!
BeantwoordenVerwijderenMarga: ik denk het wel. Ik moet er zelf ook om lachen. Ik geloof overigens niet dat het een lachebek was, maar dat zal meer aan ons hebben gelegen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ze vandaag ontvangen met de post. Mooi!
BeantwoordenVerwijderenNee, ze vallen niet om. Goed zo!
BeantwoordenVerwijderenIk mail je straks wel even.