Ik was al eens eerder naar een optreden van een ouder iemand. Dat was Georges Moustaki. Het was leuk toen, vooral als de zaal zachtjes mee ging doen, maar zingen kon de oude Moustaki niet meer.
Cohen wel en hoe. Hij is zevenenzeventig, maar levendig en actief. Hij zit soms op zijn knieën op het podium, springt weer overeind, beweegt af en toe met een huppeltje en zingt goed, heeft een diepe, hele lage stem. Oud repertoire, nieuwe liedjes, nou ja tamelijk nieuw... En dat allemaal met een prachtige band, waarvan ik de namen niet heb onthouden maar waar ik bij vlagen kippenvel van kreeg, zo mooi! En dan ook nog drie achtergrondzangeressen die af en toe op de voorgrond kwamen en dat fantastisch deden :The Webb Sisters en Sharon Robinson. Echt heel erg goed.
Man: ik heb Leonard Cohen Suzanne horen zingen. In het echt!!! En So long Marianne! Hoe bijzonder is dat.
En hij was nog grappig ook. Aan het eind, na een optreden van drieenhalf uur (!) liet hij opeens een klok zien en meldde dat hij nog twee minuten had en misschien midden in dat lied zou stoppen. Sowieso lachte hij vaak, dat had ik nog nooit gezien.
Het is niet te geloven, hierna gaat hij nog even door met zijn tournee, naar Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland en Engeland. Met 77! Nee, deze man maakt zich er niet makkelijk van af. Je kon ook voelen en soms horen dat het publiek (13000 mensen) het heel bijzonder vond!
Cohen nam zijn hoed af voor iedereen, band, zangeressen, publiek, geluid- en lichtmensen. En ik neem mijn (denkbeeldige) hoed ook af. Voor hem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten