Hadden we zomaar een Russisch dagje gisteren, in Amsterdam. We gingen eerst naar de Hermitage waar een tentoonstelling is over Tsaar Peter de Grote. Hij is de tsaar die eelt op zijn handen kreeg van het werken op scheepswerven o.a in Zaandam, de tsaar die van de zee hield, die vijftien kinderen kreeg. De tsaar die werkelijk probeerde Rusland te moderniseren, maar dan wel op zijn manier en wie niet luisterde had een probleem. Niet lang trouwens, want zo iemand werd persoonlijk door de tsaar geëxecuteerd. De tsaar die ook flink oorlog voerde. Nou ja die tsaar. Op de tentoonstelling zijn veel voorwerpen uit zijn leven te zien en heel wat schilderijen. Ik vond het leuk om te zien en dat vonden meer mensen want het was hartstikke druk. Advies: als je gaat, ga dan vroeg of juist heel laat.
Peter de Grote verzamelde ook kunst en een gedeelte van zijn verzameling is te zien. Onder andere een schilderij van Rembrandt: David neemt afscheid van Jonathan. David doet dat omdat hij op de vlucht gaat voor koning Saul, de vader van zijn beste vriend Jonathan. Het schilderij had ik nog nooit gezien en ik werd helemaal enthousiast door een Franse gids die een groep Fransen uitleg gaf. Het is echt een geschilderd verhaal. Het schilderij is gewoon prachtig, het glanst, het licht valt op David, die rijk gekleed is en het goud glimt je tegemoet. Zo mooi gedaan!
De foto heb ik gepikt van Internet, want in het museum mag niet worden gefotografeerd. Maar op de foto zie je niet hoe mooi het geschilderd is.
Daarna slenterden we lekker nog een beetje door Amsterdam, natuurlijk nog even over het Watelooplein, waar ik niets van mijn gading vond, maar het was toch leuk. We aten in een restaurantje waarvan ik vooral de naam grappig vond: P. King.(Voor een soort Chinees dan hè)
Tenslotte gingen we naar de Stadsschouwburg voor 'Kinderen van de zon'
Dat is een toneelstuk van Maxim Gorki (uit 1905). Het wordt gespeeld door een echte sterrencast met oa Halina Reijn, Jacob Derwig, Gijs Scholten van Aschat. Onder regie van Ivo van Hove. En ja, dat zijn echte sterren; ze spelen fantastisch. Jacob Derwig kreeg zelfs een Louis d'Or voor zijn rol en terecht lijkt mij.
Het gaat over de wetenschapper Protassov die met zijn vrouw en zijn zus samenwoont en bezig is met allerlei scheikundige experimenten. (Hoewel het geen komedie is, viel er toch ook heel wat te lachen, juist om die experimenten).
Enfin, die Protassov is zo bezig met zijn doel dat hij totaal niet let op de mensen in zijn omgeving. Er dreigt een opstand, er heerst cholera, maar binnen gaat het eigenlijk uitsluitend over de maakbare mens. Deze kinderen van de zon letten sowieso niet op elkaar en de maatschappij. Op het laatst zie je, geprojecteerd op de muren van het woonhuis, de mislukkingen van de vorige eeuw, de dictators, de oorlogen. En dan richt Halina Reijn zich tot het publiek. Indrukwekkend, dat was het.
De voorstelling duurt, inclusief pauze, bijna drie uur. Normaal gesproken word ik dan een tikje ongedurig. Maar daar had ik nu nauwelijks last van. We kwamen weer tot de conclusie dat we vaker toneel moeten gaan zien.
.jpg)
