Kerstbrunch in januari

Kijk eens even aan, hier staat toch wel eens even iets. Dat zit zo:
Toen wij op zoek waren naar een huis, keken we in de omgeving van Amsterdam en kwamen terecht in Hoorn. We zagen het stadje voor het eerst en wat we zagen beviel ons wel. We keken naar het huizenaanbod en kwamen terecht bij het huis waar we nu nog steeds wonen. Het was een nieuw huis, maar nog onbewoond. De rest van het rijtje was wel al in gebruik. We keken naar binnen, aan de voorkant en aan de achterkant en toen kwam de buurman naar buiten en zei dat we ook wel even binnen mochten kijken in zijn huis.
Graag natuurlijk. Het werd meteen gezellig. Hij en zijn vrouw stonden ons zo op het eerste gezicht aan en dat was wederzijds hoorden we later.
Ze hadden zeker niet iedere kijker binnen gevraagd.
Enfin, we kochten het huis en een half jaar later trokken we er echt in.
Dat we ons niet hadden vergist is in de loop van de afgelopen vijfendertig jaar gebleken.
De buren van toen werden vrienden voor het leven. Zij kregen drie kinderen en wij ook en die kinderen konden het over het algemeen ook zeer goed met elkaar  vinden en groeiden samen op. We brachten samen vakanties door en deelden lief en leed. En dat doen we nog steeds.
Ze zijn niet letterlijk meer onze buren, maar vanuit ons huis kan ik hun huis zien. We noemen ze nog steeds de buren, maar het zijn onze beste vrienden.
Nou  met die buren dus en alle kinderen waren we gisteren weer eens allemaal bij elkaar. 
Want gisteren hadden wij onze jaarlijkse kerstbrunch.
Dat deden we altijd al, vanaf het prille begin, een kerstbrunch.   Maar met Kerstmis is het bijna niet meer te doen om allemaal bij elkaar te komen, met al die verplichtingen die de kinderen elders hebben.
Gelukkig kun je in januari heel best een kerstbrunch houden.  Het was een heerlijke dag. En M. en ik barsten  bijna van trots als we dat hele stel zien en vooral horen.   In september maar weer lijkt me!

Nb.: Anna was er voor het eerst bij. En kijk, ze zwaait!