Ship Ahoy!

Een weekendje weg, dat had ik gewonnen. In iets dat de Scheepshut heet, op een vakantiepark in Ermelo.
Wat een leuke prijs, we hadden er zin. Het moest wel in de winter plaats vinden, logisch, in het hoogseizoen gaan ze dit soort cadeautjes natuurlijk niet weggeven.
Enfin, vrijdag was het zover en togen we al vroeg naar Ermelo. Onderweg deden we wat kringlopen aan, want niets is leuker dan een onbekende kringloop.
En toen waren we natuurlijk nieuwsgierig naar de Scheepshut. Het bleek een soort vakantiehuisje te zijn met een veranda er om heen en piepkleine patrijspoortjes in de deuren. Het was schoon en het was er heerlijk warm. Er stond een fles wijn klaar, tot zover allemaal prima.
Maar, we waren de enige gasten op het hele terrein. Er waren erg veel druipende bomen in een grijze, grauwe omgeving.  Het was midden in een bosgebied, dus waarom je daar een Scheepshut zou willen plaatsen is me een raadsel. Ik begrijp ook niet dat het dichtstbijzijnde huisje Zeezicht heet. Dat werkt op m'n lachspieren, evenals de reddingsboeien en de vuurtorens en de patrijspoorten binnen.
Maar wat echt vervelend was, was het bed.
Dat was nl. een hele kleine twijfelaar en zo zacht dat je geheel naar de andere kant rolde als je er met z'n tweeën ging liggen. Allebei naar dezelfde kant uiteraard.
In een slaaphokje ernaast was nog een hoogslaper. Uiteindelijk is Frits daar maar in het onderste bed gaan liggen, want samen in die twijfelaar werd helemaal niks. 'Ship Ahoy' riepen we nog vrolijk naar elkaar.
Maar de volgende ochtend waren mijn rug en  ik iets minder vrolijk.
'De scheepstoeter heeft ons vertrek reeds aangekondigd' (gr)appte mijn man naar onze kinderen. 'De kapitein is blij en de eerste stuurman ook, we gaan naar huis!'
We hadden tot maandagmorgen mogen blijven, maar tsjongejonge wat lagen we heerlijk in ons eigen bed. Heerlijk en buitengewoon tevreden!