Ik heb er een tijd over nagedacht. Nagedacht over de vraag of ik dat echt nooit meer zal doen.
Want als ik niet meer durf te vliegen, gaan er een heleboel plaatsen aan mijn neus voorbij. Plaatsen en landen waar ik graag eens een tijdje zou willen rondkijken. Japan bijv., en Thailand dus ook en IJsland en en en...
'Ach' zei mijn vriendin, 'dat is niet erg, je hebt al heel wat van de wereld gezien en mooie reizen gemaakt'.
Dat is ook zo, we hebben inderdaad heel wat gezien en daar ook erg van genoten.
Er is dus eigenlijk niets aan de hand.
Frits heeft er ook geen probleem mee. Hij heeft dezelfde mooie reizen gemaakt.
Dus het antwoord is: NEE. Ik ga niet meer vrijwillig in een vliegtuig.
Te angstig en ik denk niet dat dat nog over gaat.
En trouwens er is genoeg te zien in de wereld wat dichterbij.
Mijn eerste opmerking was nog in het ziekenhuis, dat we voortaan maar naar de Veluwe gaan, of Zeeland of naar de Waddeneilanden (die ik nog niet allemaal heb gezien).
Daar moest ik ook wel weer hard om lachen. Want die Waddeneilanden... als je daar iets krijgt, moet je met een helikopter er af!
Groot gelijk heb je: ook dichter bij huis is er heel veel moois te ontdekken.
BeantwoordenVerwijderenIk heb dit jaar Friesland ontdekt. Helemaal weg was ik ervan! En wat kan je daar rustig fietsen!
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenIk herken dit gevoel. Ik heb het jaren geleden ook gezegd na een vreselijke ervaring in de lucht en het is inderdaad ook nooit meer over gegaan, het werd alleen maar erger.
BeantwoordenVerwijderenIk vlieg nog wel, maar zonder kan-me-niet-schelen-pilletjes kom ik een vliegtuig niet meer in.
Maar er zijn inderdaad genoeg prachtige plaatsen die je met de auto kunt bereiken, dus er valt nog genoeg te ontdekken.
En er is de trein, daar kom je ook ver mee. Als je echt super angstig bent, moet je niet vliegen. Maar misschien slijt het nog. Voorlopig nog maar even bekomen van alles.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me voorstellen. Na zo'n ervaring tel je je zegeningen en zoek je geen risico's meer op.
BeantwoordenVerwijderenIk heb de stelling dat ik binnen Europa niet meer ga vliegen. Om reden dat het hele gebeuren om vliegen heen me teveel stress oplevert en wat tijd betreft weinig besparing oplevert ten opzichte van autorijden. Je moet naar Schiphol of een of ander militair vliegveld voor je budgetvlucht, ver van tevoren. Alles wat je meeneemt in het vliegtuig is verdacht, zelfs je partner. Dan maar afwachten of je koffer er is op die uithoek van een luchthaven op plaats van bestemming. Vervolgens pendelen naar je hotel of appartement. Zoiets kost al snel 6-8 uur. In die tijd kan ik ook heel ontspannen rijden met mijn koffers achterin en mijn partner naast me die door mij echt niet voor terrorist wordt aangezien.
Op al mijn 36 jaren nog maar één keer gevlogen en dat viel mij zo tegen dat ik het ook niet echt gauw meer ga doen...
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat het hele gebeuren je angstig heeft gemaakt. Ach en zoals mijn schoonmoeder altijd zegt, jullie gaan overal heen en je eigen land ken je niet eens! ;-)) XX Esther
BeantwoordenVerwijderenEr is inderdaad nog heel veel moois te zien wat met de auto of trein te bereiken is en zelfs op de fiets. We hebben al veel mooie grote reizen gemaakt, met het vliegtuig, maar de laatste tijd wordt de animo wat minder. Frankrijk ik ook zo heerlijk.
BeantwoordenVerwijderenen Belgie,ook zo mooi!knipoog en niet ver!groetjes
BeantwoordenVerwijderenen hoe verloopt het verder met je echtgenoot? debora
In april is de betuwe een sprookje ;)
BeantwoordenVerwijderenSterkte ben ook benieuwd hoe het nu met jullie gaat
X Es
Afgelopen zondag heb ik nog eens goed de pantry bekeken waar Frits gelegen heeft al die lange uren. Zo goed dat het een stewardess opviel en mij naar de reden daarvan vroeg. Ik heb haar het verhaal van de heenweg gedaan, uiteraard zonder namen te noemen.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me zo goed voorstellen dat jij / jullie dit als horror hebben beleefd. Maar oh Bettie, wat was je sterk en wat hield je je goed! En wat was je er voor Frits! Pas het laatste uur werd het je te veel, althans toen viel me dat op. En ik je maar aansporen om iets te eten....., ik blijf de verpleegkundige hè, maar wel met hart en ziel.
Vandaag ga ik na 3 1/2 week weer werken, ook op mijn werk zal ik het verhaal delen. Natuurlijk heeft het op mij ook z'n impact gehad, maar dat is niet te vergelijken met wat jullie hebben doorgemaakt!
Sterkte en gelukkig nog maar één dag eer jullie bij de cardioloog terecht kunnen.
Dank voor je lieve reactie Marjan. Ja het verbaast me niet dat het op jou ook impact heeft gehad. En dat je al de hele tijd van je betrokkenheid hebt blijk gegeven, vind ik zo fijn. Tjee dat je die pantry ging bekijken... ik begrijp ook heel goed dat je het verhaal deelt op je werk. Dat zou ik ook doen. Sterker nog ik heb het hier gedeeld en dat is eigenlijk helemaal niks voor mij. 't Zal een soort verwerking zijn.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, nog maar een dagje. Na de kinderen zijn jullie de eersten die ik zal vertellen wat er eventueel gaat gebeuren.
En Es en Debora, als we wat meer weten, zal ik het ook hier laten weten.
Heel begrijpelijk. Ik snap dat het allemaal heel erg heftig geweest is voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenIn eigen land kun je ook nog heel wat bekijken en vergeet niet: er rijden ook nog treinen.