Regen

Vanmorgen was ik om kwart voor vijf wakker. Het regende...
Altijd als het regent en ik hoor het vanuit mijn bed, komt dit gedichtje van C. S. Adama van Scheltema in me op. Het heet Kindergedachten en  ik leerde het van mijn moeder toen ik nog een klein meisje was.
Vroeger kende ik het helemaal uit mijn hoofd, nu alleen nog het eerste couplet en de laatste drie regels van het laatste couplet.
Het is zo'n gevoel hè. Je ligt lekker, je hoeft er nog even niet uit en het komt allemaal goed.
Morgen is de wereld schoongeworden! Ach, was het maar waar...

Het regent, - o wat regent het!
Ik hoor het uit mijn warme bed,
Ik hoor de regen zingen,-
Het regent, regent dat het giet-
Dat niemand daar nou iets van ziet
Van al die donkre dingen!

Het ruist en regent en het spat-
Nou worden alle bomen nat
En plast het in de sloten.
Het regent, regent overal-!
O hé! daar loopt het zeker al
Bij straaltjes uit de goten!

Wat is dat gek en leuk geluid!
Wat is dat lekker om dat uit
Je donker bed te horen:-
't Is of dat een kerel buiten staat
Te fluistren aan je oren.
Nou druipt het in dat open gras-
Nou zal er wel een grote plas
Op alle wegen komen,-
Nou lopen nergens mensen meer-
Verbeel-je eens, in zo een weer-!
Daar wou ik wel van dromen.

En vroeg, morgen, in de zonneschijn,
Als dan de blaadjes zilver zijn,
Met droppeltjes bepereld-
Dan doe ik toch mijn eigen zin:-
Dan loop ik heel - en heel ver in
De schoongeworden wereld!