Immaterieel Erfgoed

Toen ik het laatst over het vreugdevuur van Duindorp had, zei ik dat dit gebeuren staat op de lijst met immaterieel erfgoed van de UNESCO.
Dat is niet juist.
Het vuur staat vooralsnog alleen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. Daaruit heeft de minister een traditie gekozen om in 2016 voor te dragen.
Eentje dus maar als ik het goed begrijp. En dat is  Het ambacht van Molenaar.
Dat vind ik wel mooi hoor. Voor mijn gevoel hoort het ook echt bij Nederland.

Maar goed, ik werd wel nieuwsgierig naar wat er nog meer op die inventaris staat. Een paar kon ik er wel bedenken en die staan er ook inderdaad op. Koningsdag, de Vierdaagse van Nijmegen, de Hoornse kermis met aansluitend Lappendag.
Enfin nog heel veel meer.

Waar ik niet aan gedacht had was  
De Indische Rijsttafel. Die blijkt nogal Nederlands te zijn en staat ook op die Inventaris.

De site zegt er dit over:
Het begrip rijsttafel werd geïntroduceerd aan het begin van de 19e eeuw. Enkele decennia later raakte het eten van 'rijst met bijgerechten', vooral als warme middagmaaltijd in zwang bij Nederlanders in Indië. Men noemde dit rijsttafel.
Na de repatriëring eind jaren veertig van de twintigste eeuw, werd de Indische rijsttafel een traditie en een icoon voor de Indische gemeenschap en de teruggekeerde ambtenaren en militairen.
Een symbool voor het voormalig Nederlands -Indië en onderdeel van de culturele identiteit.

Enkele decennia later raakte het eten van 'rijst met enkele bijgerechten', vooral als warme middagmaaltijd, in zwang bij de Nederlanders in Indonesië, dit noemde men ook wel rijsttafel - See more at: http://immaterieelerfgoed.nl/news/details/96#sthash.obiiIRgK.dpuf

Ik hoor daar dus helemaal niet bij. Maar...
als je mij vraagt wat ik het aller- aller- allerliefst eet, dan is mijn antwoord Indische Rijsttafel.

Deze foto heb ik niet zelf gemaakt,  op het web gevonden, hier.

Dit was precies wat wij een paar dagen na de geboorte van Odin ook aten.
Wij hadden tijdelijk onze intrek genomen in een hotel in Rijswijk om zo dicht mogelijk bij het kleinkind in de buurt te zijn. In Den Haag waren alle (betaalbare) hotels vol, vanwege de jaarwisseling denk ik. Enfin zo, vanuit Rijswijk,  konden we een of twee keer per dag naar onze kleinzoon. Maar we konden daar natuurlijk niet steeds zijn.
Dus wandelden we langs het strand, pikten het Mauritshuis nog even mee, vierden een eenzaam Oud en Nieuw op die hotelkamer. En gingen uit eten. 
Dat was bij restaurant Garoeda  in Den Haag. En dat is echt een aanrader. Een oud en gerenommeerd Indonesisch Restaurant en het was heerlijk. Ik zou wel elke dag willen eten daar!