'Omdat je een Roodkapje fan bent hier wat boekjes, gevonden in de kringloop. Veel groetjes van je stille blogvolgster Debora uit Belgiƫ'
Zomaar op een dinsdagmiddag. Een dikke envelop uit Belgiƫ in de bus. Drie Roodkapjeboekjes.
Wow, wat is dat toch ontzettend lief. Debora stuurde me al vaker iets. Echt super. Zo jammer dat ze zelf geen blog heeft. Heel erg bedankt, Debora!
Ik ben die boekjes nog eens even goed gaan lezen. Want ik hoop altijd dat het wat minder gruwelijk is dan het is.
Ik vind het ook lastig om Anna het sprookje van Roodkapje te vertellen. Ze kreeg een keer een sprookjesboek van een buurjongetje en wilde dat voorgelezen hebben natuurlijk. Ik heb toen al mijn fantasie in werking moeten stellen om er een happy end aan te breien.
Sprookjes zijn gewoon gruwelijk en oorspronkelijk dan ook helemaal niet bedoeld voor kinderen.
We zijn tegenwoordig de zoete Disney-versies gewend. Maar zo waren de sprookjes echt niet. Het waren volksverhalen en bedoeld als waarschuwing of als moraal.
Wat er allemaal achter Roodkapje zit, wil ik niet eens precies weten. Dan vind ik denk ik mijn verzameling minder leuk.
Ik keek of er in deze boekjes misschien een goede afloop zat. En ja, dat was zo. In het eerste boekje loopt het wat kindvriendelijker af.
Dus niet dat de wolf grootmoeder en Roodkapje opeet en dat de jager dan komt en de buik van de wolf open knipt. Dat grootmoeder en Roodkapje er uit stappen en dat de jager vervolgens de buik van de wolf vult met zware stenen en dat grootmoeder de buik dicht naait. De wolf krijgt dan dorst, gaat drinken, valt door die zware stenen in het water en verdrinkt.
Deze illustratie (uit het onschuldig ogende boekje 2), kun je toch echt niet aan kinderen laten zien, vind ik. |
In het eerste boekje slaat Roodkapje op de vlucht en wordt achterna gezeten door de wolf. Dat zien twee boeren die op het land aan het werk zijn. 'Vlug laten we Roodkapje helpen'.
Ze geven de wolf een pak slaag en laten hem beloven nooit meer in het bos te komen.
Voortaan kan Roodkapje onbezorgd haar grootmoeder bezoeken zonder nog bang te hoeven zijn voor de boze wolf.
Kijk, met dat slot kan ik eventueel aankomen bij mijn kleindochter van twee, bijna drie.
Haha, zo zat ik ook vaak met dat prachtige boek van Grimm. Dat eindigt dan zo lekker botweg met: "en de kat vrat de muis met huid en haar op en viel zelf te pletter in een put" uuh en de kat en de muis bleven altijd vriendjes en maakten nog veel leuke avonturen mee, maakte ik er dan snel van.
BeantwoordenVerwijderenSuperlief van die boekjes!
Er zijn zo veel mooie illustraties ook van...
http://www.redbubble.com/people/minoule/works/9828969-little-red-riding-hood-be-my-valentine?p=photographic-print <3
Ja, maar kijk nou eens goed. Een wolf heeft de grootte van een hond, laten we zeggen een Duitse herder. Daar kan toch nooit een grote grootmoeder in? Kwestie van logisch denken :-)
BeantwoordenVerwijderenDe stoute boze wolf kreeg zijn verdiende loon... Eigenlijk vond ik dat als kind vrij logisch,ik heb er toen nooit over nagedacht. Pas bij het opgroeien vond ik die Grimm sprookjes toch echt wel gruwelijk. Aan mijn kinderen heb ik ze dus nooit voorgelezen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk niet dat kinderen zo ver nadenken als wij maar een mooi eind eraan maken kan geen kwaad.
BeantwoordenVerwijderenIk ben benieuwd waarom jij Roodkapje zo leuk vind.
Zelf heb ik iets met Sneeuwwitje omdat dat de eerste film was die ik in de bioscoop zag. Ik was 5 jaar en zat achterop de solex bij mijn moeder. Zonder stepjes of stoeltje. Toen ze bij de supermarkt figuurtjes uit dat sprookje gaven heb ik ze gespaard en vond t zo leuk. Ik heb ze nu in de herinneringskast met spullen van mijn moeder gedaan.
Heb jij ook zo een verhaal over Roodkapje?
En oh wat leuk en lief om zomaar een pakje te krijgen.
fijne dag.
Die Wieneke...kenner van de Duitse herder? Wel een goede suggestie, gewoon zeggen dat HETNIETKAN. Ik heb een Roodkapje-dvd, weet niet meer hoe het afliep met de wolf...ik had mijn ogen dicht..en mijn kleindochters ook..
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me nog goed herinneren dat mijn eigen vader het verhaal van roodkapje voorlas uit een dik sprookjesboek. Inclusief de schranspartijen. Maar ik kan me helemaal niet meer herinneren of ik dat nou eng vond. Staat me niets meer van bij...
BeantwoordenVerwijderenMet deze vriendelijkere versie kun je in ieder geval zeker aankomen bij je kleindochter.
Fijne avond,
liefs,
Mirjam
Debora is een lieverdje!! XX Esther
BeantwoordenVerwijderen