Uit de Cinema Oostereilandfolder:
Daniel Blake verdient zijn brood als timmerman. tot hij een hartaanval krijgt. Voor het eerst in zijn leven moet hij een beroep doen op de staat. Zijn grootste opgaven lijkt dan pas te beginnen want probeer maar eens een weg te vinden door het onpersoonlijke bureaucratischeuitkeringssysteem.
Daniel mag van zijn arts helemaal niet werken, maar wordt na een belachelijke reeks vragen gezond genoeg geacht om te werken en dus moet hij solliciteren.
Het is allemaal zeer onredelijk. Bureaucratie ten top
En dan is daar nog Katie, een alleenstaande moeder en ook zij wordt slecht behandeld door de instanties. Daniel probeert ze te helpen.
Ik vond het een goede film.
Een film die ons weer eens even wijst op de misstanden in onze maatschappij. Niet dat het zal helpen... maar misschien ook wel. Wie weet?
Ik kijk op dit moment naar de serie 'Schuldig' op televisie. Een uitstekend gemaakte serie over mensen in Amsterdam- Noord die door allerlei oorzaken uit huis gezet worden, in de schuldsanering zitten en geen nagel hebben om hun kont te krabben.
Eigenlijk maakt het in mijn ogen niet zoveel uit of dat nu hun eigen schuld is of niet. Ze hebben het moeilijk en de mensen die hun gevallen moeten beoordelen of die zo'n uitzetting moeten regelen, niet. Ja die denken diep na en voeren eindeloze discussies en halen er nog eens even iemand bij en....
Dat is Nederland in 2016.
Ik lees ook het Parool en daar staat elke week een rubriek in, waarin een Amsterdammer hulp vraagt aan een andere Amsterdammer. Dat zijn ook vaak mensen die iets is overkomen waardoor ze in de problemen zijn geraakt. Het zijn niet al te grote wensen die ze hebben. Deze week een meneer die op het kale, koude beton in zijn huis leeft. Hij vroeg om zeil. Dat wordt ongetwijfeld geleverd nu. Maar zo zijn er denk ik nog velen die niet in de krant om hulp vragen en het dus ook niet krijgen.
Terug naar de film: wat Daniel Blake is gebeurd, kan iedereen gebeuren. Ook hier in Nederland. En dan moet je hopen dat je hulp krijgt. Op de juiste wijze. Want anders gaat het fout.
Dát liet de film duidelijk zien en daarom alleen al zeer te prijzen.
9 opmerkingen:
Er is zoveel verdoken armoede...ook hier in België... mensen die niet meer weten van welk hout pijlen maken... We kunnen niet genoeg beseffen hoe gelukkig we zijn en hoe rijk... En dan al die kindertjes uit die gezinnen...zo schrijnend allemaal. En het lijkt er echt niet beter op te worden.
En als je in gevecht raakt met instanties,loop je ook het risicco,dat het je gezondheid nog verder aantast.
Heb de film ook gezien, en wat Izerina zegt is ook zo gebeurd.
Vond Daniel Black een innemende man en ik ga je link naar het programma, schuldig volgen.
De eenzijdigheid van de film, waar alle schuld gelegd wordt bij de instanties heeft me erg gestoord. Bij 'Schuldig' zie je juist hoe instanties de mensen proberen te helpen om uit hun moeilijke positie te komen. En dat is toch gelukkig meer de realiteit, dan dat negatieve beeld uit de film. De hulp gaat samen met het wijzen op eigen verantwoordelijkheid. Dat heb ik in de film totaal gemist.
Da film ken ik niet. " Schuldig" wel. Een mooie serie die laat zien hoe moeizaam mensen kunnen leven. Geen geld, de voedselbank en toch proberen ze positief te blijven. De man van de dierenwinkel vind ik geweldig!
Onlangs las ik in de krant dat 15% van de Belgen onder de armoedegrens leeft. En we slagen er duidelijk niet in om hier met onze welvaartstaat iets aan te doen. Frustrerend...
In de film wás het toch ook de schuld van de instanties. Daniel Blake kon er helemaal niets aan doen. Maar dan ook niks.
En wat 'schuldig' betreft, daar zie je inderdaad helpers en dat is prachtig. Maar helaas ook praters en 'regels zijn regels -mensen'. Die gewoon een gezin met jonge kinderen op straat zetten. Of strak vasthouden aan de regel dat er betaald moet zijn voor een kind mee kan op schoolreis. En als oma van uit haar beperkte budget wil betalen,terwijl de schoolreis nog niet is geweest, is ze te laat.
Het is weer zo ver , er is weer een reactie verwijderd. Volgens mij die van jou, Marloes. Ik had hem al gelezen trouwens, maar niet verwijderd. Oh wat is dit toch irriant!
Een reactie posten