Meer More

De mij tot nu toe onbekende kunstenaar waar ik het gisteren even over had, heet Johan van Hell (1889-1952).
De man was een multitalent. Hij speelde klarinet in het concertgebouworkest (en daar moest je toen ook al erg goed voor zijn) én hij schilderde. 
Toen de beroemde dirigent Willem Mengelberg zich afvroeg hoe hij twee muzen ‘aankon’, antwoordde van Hell: “Wanneer ik voor de schildersezel sta, ben ik geheel schilder, en wanneer ik met mijn clarinet achter mijn lessenaar zit, ben ik geheel musicus”.
Tja... het is in de wereld ongelijk verdeeld, zeker ook op het gebied van talenten.
Dat ik hem niet kende is niet helemaal waar, een week voor ons bezoek besprak Wieteke van  Zeil dit schilderij van van Hell in De Volkskrant

De Glazenwasser, 1928

Wieteke van Zeil met haar oog voor detail  zag hierin een gespiegelde Christus aan het kruis. Dat zou ik nooit bedacht hebben, maar toen ze het schreef....
Zelf zag ik voornamelijk een stoer rechtopstaande glazenwasser en ik dacht wel meteen dat het een socialistische schilder betrof. Toen wist ik nog niet dat ik zou gaan kijken.
Het bleek wel echt zo te zijn. Dit schilderij bijvoorbeeld gaat over een AJC-optocht.

Van Hell schilderde sowieso veel (straat)muzikanten en zangers. Soms eerst een schilderij en als er dan nog een litho kwam, was die net even anders. Dat vind ik leuk: Zoek de verschillen

Deze werken zijn uit 1932 en ik vind de titel ook zo leuk: Verderop. Je hoort het de mannen bijna zeggen: Niks meer te doen hier, kom we gaan maar eens verderop.

We kunnen spreken van een geëngageerde schilder. Zo blijkt ook uit het volgende werk:

Rassen, 1932.

Of

Arbeidsongeval, 1930

Maar Johan van Hell schilderde ook lieflijker taferelen zoals dit winterse doek. Het herinnert aan de winterschilderijen van Hendrick Avercamp. Daar kan ik langdurig naar kijken en naar deze 'moderne'
uitvoering ook:

Schaatsenrijders, 1919

Met dit werk won de schilder een bronzen medaille op het Concours de Peinture in Parijs.
Ik vind het leuk om het juist vandaag, op 21 december, nu de winter begint, te laten zien.
En ik zal duimen voor iedereen die van schaatsen houdt, dat er ijs komt. Zelf durf ik niet meer, jammer genoeg.
Oh ja en toch nog een keer de link naar Museum More, waar al dit moois te zien was. Klik