Het waren Fiep Westendorp, Toon Hermans en Willem van de Griend.
Alle drie zouden ze afgelopen zaterdag honderd jaar zijn geworden. Het had zomaar gekund.
Om de verjaardagen van Fiep en Toon kun je bijna niet heen, ik bedoel je kunt ze nauwelijks missen. Er wordt veel aandacht aan besteed in de media en er zijn herdenkingen.
Ik zag een stukje op televisie van het programma 100 jaar Toon Hermans. (En ik moest weer hardop lachen).
De geweldige tekeningen van Fiep heb ik altijd leuk gevonden en knap. Ik vond het ook een leuke vrouw. Zaterdag deed ik mezelf een heel mooi boek cadeau, een boek waar ik nog vaak in zal kijken.
Dat waren Fiep en Toon.
De derde 'jarige' was, van deze drie, voor mij de belangrijkste: mijn vader Willem van de Griend.
Hij werd net als de andere twee ook geen honderd, hij werd vierentachtig.
Ik denk vaak aan hem en afgelopen zaterdag dus nog een beetje extra.
Geboren in Zevenbergen, geheel toevallig omdat mijn grootouders daar toevallig lagen. Ze waren schippers.
Zelf is mijn vader ook gaan varen, later. Maar dan op de grote vaart, als machinist.
Tot daar (door tbc) een eind aan kwam. Hij werkte na jarenlang kuren, de rest van zijn werkzame leven bij Philips.
De laatste jaren woonden mijn ouders hier, in Hoorn. Om in de buurt te zijn van de kleinkinderen.
Toen ik zaterdag mijn kinderen appte dat ze maar een taartje moesten eten op de verjaardag van hun opa, appte dochter terug dat hij zo ontzettend genoten zou hebben van al dat kleine spul.
En ja, dat is een ding dat zeker is. Hij zou in zijn stoel hebben gezeten en ze geobserveerd hebben. Kijkend hoe ze zich ontwikkelen. Hij zou met ze gepraat hebben en naar ze geluisterd hebben.
Tja...
En waarom staat er nu een foto boven dit blogje van Wycam's borstbollen?
Omdat mijn vader na het eten altijd iets zoets wilde. En heel vaak was dat een borstbol. Een Wycam's borstbol. Zo'n blikje stond altijd op de kast. Hij nam er eentje en dat was het.
En nu precies op zijn verjaardag en dat is toch wel heel toevallig, kwam ik langs een oud winkeltje en zag dit blikje staan. Ze zijn er gewoon nog, de borstbollen.
Ik kocht het blikje en omdat ik ook altijd iets zoets wil na het eten, staat het voortaan bij mij in de keuken. Op een duidelijk zichtbare plaats.
Vooral als herinnering aan mijn vader: Willem van de Griend.
Wat een mooi stukje. En wat fijn dat jullie zulke goede herinneringen aan je vader hebt. Zo praten wij over mijn moeder. Gelukkig leeft mijn vader nog ( hij is 91!) en kan ik met hem genieten van zijn achterkleinkinderen. Een hele speciale ervaring.
BeantwoordenVerwijderenGeniet van je snoepjes. Heerlijk om zo toevallig op deze speciale dag zo'n blikje te zien. Ik las ergens: "het is geen toeval, het valt je toe". En dat klopte dus ook.
Mieke, ja die zin heb ik ook ergens gelezen. Ik wilde hem onthouden, maar dat was dus niet gelukt. Nu schrijf ik hem op!
BeantwoordenVerwijderenVolgens Scheherazade is toeval: een wondertje dat God anoniem verricht! En wat een mooi In Memoriam voor je vader. Ik zag hem opeens weer helemaal voor me! Groet
BeantwoordenVerwijderenMooi Bertie!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie herinneringen
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal, Bertie. Zo b!ijven de mensen leven,in herinnering.
BeantwoordenVerwijderenBij elke borstbol die je uit het blikje neemt, zal je weer even denken aan je vader. Prachtig toch dat je het blik net op zijn verjaardag vond!
BeantwoordenVerwijderenWat een goed geschreven stukje is dit en wat geinig dat je net op die dag de borstbollen tegenkwam. Ik denk ook heel vaak aan mijn lieve vrolijke nuchtere vader, die afgelopen oktober 110 zou zijn geworden, maar hij werd 89. Wij waren altijd zeer goede maatjes. Zijn portret staat op mijn bureau.
BeantwoordenVerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een mooi eerbetoon. Plop terug naar vroeger, we hadden die snoepjes (stroopsteken) standaard in huis. ZOOOO Lekker.
BeantwoordenVerwijderenFijn, goede herinneringen! De borstbollen ken ik van een van mijn oma's, lekker ouderwets.
BeantwoordenVerwijderenMooie herinneringen om te koesteren!
BeantwoordenVerwijderenMooie herinneringen zo mooi verwoord, ook. En het water loopt in mijn mond van die snoepjes!!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal. Fijn dat je zulke fijne herinneringen hebt.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bertie! Wat een fijne herinnering heb je aan je vader. Liefs Petra
BeantwoordenVerwijderenWat een ontroerend mooie blogpost! Heerlijk om te lezen. Laat de borstbollen smaken!
BeantwoordenVerwijderenMooi, deze herinneringen aan je vader, fijn om te lezen. De mijne werd geboren op 17 november 2015, precies elf maanden eerder. Ook ik denk nog vaak aan hem.
BeantwoordenVerwijderenHoe mooi, dikke kus!
BeantwoordenVerwijderenOntroerend stukje Bertie.
BeantwoordenVerwijderenJa, Toon en Fiep, daar ben ik ook mee opgegroeid. Maar och, wat een lieve herinneringen aan je vader deel je met ons. Je gelooft het misschien niet, maar al weken slingert er eenzelfde blikje in onze auto rond. Het was uit een tasje gevallen wat ik naar de tweedehands bracht. Elke keer als ik de auto in stap valt mijn oog erop. Ik weet zeker, als ik het morgen weer zie liggen, dat ik even aan jou, en je vader denk ;o)
BeantwoordenVerwijderenWat een lief stuk over je vader, 84 geworden. Best een hele leeftijd (mijn vader helaas maar 64).
BeantwoordenVerwijderenEn dat boek lijkt me prachtig.
Wat een lief stukje een mooi eerbetoon aan je vader. XX Esther
BeantwoordenVerwijderenMooi, warm stukje. Fijn om je vader hier even te benoemen. ♥
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere dag was de geboortedag van je vader. Jouw stuk vond ik zo mooi dat ik het ook even aan de man hier ter plaatse heb voorgelezen.
BeantwoordenVerwijderen