Dagje Leiden

We, Els en ik,  hadden een heerlijke dag in Leiden, vorige week vrijdag.  

Het was best nog koud, maar de zon scheen volop de hele dag en uit de wind was het echt goed toeven; dat vond dit meisje ook.
Wat we zoal deden? We wandelden en bekeken stukken van de stad. En praatten.
Bij de Pieterskerk was het echt voorjaar. Prachtig.

Het was er ook zo stil, je voelt er gewoon vroeger. Zo  mooi.

Jezus zegt volgens de bijbel tegen Petrus oftewel Pieter (die van de kerk) : Ík zal  je de sleutels geven van het Koninkrijk der Hemelen'.
Daar heeft Leiden de sleutels in het stadswapen en de naam Sleutelstad aan te danken. Sleutels die je dan ook echt overal ziet.

Als je er eenmaal op let, blijf je ze zien natuurlijk.
We begonnen de dag al meteen op een terrasje en liepen daarna verder naar de Hortus Botanicus. Ruim vierhonderd jaar oud en daarmee de oudste tuin van Nederland (en de mooiste van Leiden). Zowel buiten mooi, als binnen,  in de kassen.
Daar zag ik voor het eerst van mijn leven de Jadebloem. Heel bijzonder, ik had er nog nooit van gehoord.

Afkomstig uit de Filipijnen. De plant kan achttien meter lang worden en is zeer speciaal van kleur.
Die kas is in verdiepingen en deze plant groeide boven. Ik vond de trap een beetje eng, maar ik vergat mijn hoogtevrees meteen toen ik de Jadebloem zag.
Er was nog veel meer moois. Ik vond dit ook mooi, eigenlijk een plant in een plant:

En verder kletsten we en liepen weer verder en kletsten ook weer verder en op het volgende terras  bedachten dat dit misschien wel een jubileum voor ons was. Tien jaar vriendschap. Maar met wat gereken  kwamen we toch uit op negen jaar.
Moeten we volgend jaar dan maar eens gaan vieren, lijkt me.
Ik maakte voor de gelegenheid een selfie van ons in het zonnetje. Maar die is mislukt. Nou ja, je kan niet alles hebben...