Soerabaja

Anita Willems schreef een recensie over dit boek bij Ogma en die schreef ze zo dat ik het boek wilde lezen.

De periode waarin dit boek zich afspeelt en de plaats( Indie, vanaf 1934), heeft me altijd al bezig gehouden en bovendien had ik een heel klein beetje ervaring met schrijfster Pauline Slot. Ik las een ander boek van haar, Zuiderkruis en dat was een goed boek.
Dit boek ook.

Bep en Henk de Fluiter vertrekken naar Nederlands Indië en bouwen daar een leven op. Drie dochters krijgen ze en aanvankelijk verloopt alles naar wens. Henk heeft een goede baan en Bep mist haar moeder en Nederland weliswaar erg, maar het is toch een mooie tijd. Het leven daar wordt goed beschreven.
Het gaat fout als de tweede Wereldoorlog uitbreekt. Henk moet naar de Birmaspoorweg en Bep leeft met haar drie meisjes in kampen. Na de bevrijding van de Japanse bezetter moeten ze naar Soerabaja, waar dan de onafhankelijkheidsstrijd woedt en gaat het nog fouter.

Bep is de oud-tante van Pauline Slot. Haar achternichten (de drie meisjes) heeft ze voor dit boek uitgebreid gesproken en verder kon ze putten uit brieven en foto's en het dagboek van vader Henk.
Een waargebeurde geschiedenis dus, die me boeide vanaf het begin tot het eind.