Frouwkje van Stavoren

Als je mij volgt, weet je wellicht dat ik Gouden boekjes verzamel. Oude Gouden boekjes, de eerste vijfenzeventig stuks. Je kunt ze hier zien, klik
Ik ben niet fanatiek en ik ben er nog lang niet. Er komen steeds nieuwe deeltjes uit, maar die verzamel ik niet. Ik vind ze meestal niet zo mooi en het zou ook een veel te grote verzameling worden...
Maar nu, nu kocht ik er toch een en dat is Het vrouwtje van Stavoren. Vanwege ons bezoekje aan het Zuiderzeemuseum waar ik over vertelde.
Geschreven door Arthur Japin en bewerkt door Peter Smit. Waarom dat nou bewerkt moest worden snap ik niet, want mij lijkt het dat Arthur Japin dat zelf wel kan. Enfin, de illustraties zijn van Jan Cleijne.

Het gaat in dit verhaal om een meisje, Frouwkje.  Zij en Atte worden verliefd op elkaar. Atte geeft haar een gouden ring en belooft haar te zullen trouwen. Maar helaas moet hij eerst weg, zijn schip vaart de volgende dag uit. Atte belooft Froukje terug te komen. Frouwkje wacht en wacht, maar Atte keert niet weer.
Hij is verdronken bij een poging iemand anders te redden.
Frouwkje is diep en diep bedroefd en vervloekt de stormwind en de golven.

Ze verkoopt haar ring en met het geld dat ze daarvoor krijgt, koopt ze aandelen en uiteindelijk een schip. Ze wordt rijk. Maar niet gelukkig natuurlijk hè.
Dan geeft ze een van haar kapiteins de opdracht terug te keren met een schip vol goud. De man keert inderdaad terug, niet met echt goud maar met graan. Ook een soort goud.  Froukje ziet dat niet zo en laat woedend het graan in zee storten

Een zwerver probeert haar nog  tegen te houden.
'Je bent arm' zegt hij, 'en je zult nog veel armer worden'.  Maar Frouwkje luistert niet, trekt woedend de gouden ring van Atte die ze terug had gekocht, van haar vinger en gooit hem in zee..
'Ha, arm worden' zegt ze,  'die kans is nog kleiner dan de kans dat ik deze ring terug vind'.
Dat gebeurt natuurlijk toch.
Op een avond wordt haar een vis geserveerd en bijt ze op iets hards: de ring.
En dan gaat alles mis.
Het graan is gaan ontkiemen op de zeebodem, waardoor de schepen er niet meer langs kunnen.
Er wordt niet meer gevist en de armoede begint.
Ook bij Frouwkje!!

De rijke vrouwe van Stavoren is weer een arm Frouwkje geworden.

Ik vind het zo'n mooi verhaal.
Al sinds ik vroeger met mijn ouders, speciaal vanwege dit verhaal, naar Stavoren ging.
Deze volksverhalen zijn fantastisch en zo mooi moralistisch. Heel fijn.