In het boekje over Utrecht dat ik al een paar keer noemde, staan wat bekende Utrechtse dingen. Leuk getekend en er wordt iets bij verteld.
Ik hou van dat soort boeken.
Ik heb er eentje over Venetië, een over Parijs, een over Amsterdam en uiteraard een over London.
Soms is er iets getekend dat we, met het boek in de hand, wel eens willen bekijken.
Dit is een voorbeeldje. Er wordt iets gezegd over 'de Gesloten Steen'.
Daar onderaan op de tekening zie je die steen. Op naar de Twijnstraat dus.
Een straat waar ik zeker al eerder was, maar die steen zag ik nooit.
Enfin, ik heb de steen nog steeds niet goed kunnen zien. Niet in volle glorie. Er werd gewerkt daar!
Er hoort natuurlijk een verhaal bij. En dat verhaal luidt als volgt:
De duivel en zijn knecht gooiden met die superzware steen, van de ene naar de andere brug. Een zwerfkei, kan je nagaan...
Dat maakte natuurlijk heel veel lawaai.
Buurtbewoners hebben, uiteraard nadat een priester de duivels had verjaagd , de steen toen maar aan de ketting gelegd en sindsdien heet het de Gesloten Steen. Het heette al zo in 1520. Toen was dat verhaal er al.
In het echt was het een zogenaamde schampsteen.
Een steen, daar neergelegd, om beschadiging van het hoekpand door wagenwielen te voorkomen.
Maar dat is veel minder leuk natuurlijk.
Het verklaart wel waarom we een eindje verderop in Utrecht, nóg zo'n gesloten steen ontdekten. Ook aan de ketting.
15 opmerkingen:
Leuk verhaal Bettie. Ik wist niet dat ze de steen ook een naam hadden gegeven.
Wat een leuk verhaal weer
Stel dat de steen kon spreken en vertelt wat hij allemaal voorbij heeft zien gaan. Fascinerend....!
mogge Bertiebo
een mooi verhaal , met een flinke geschiedenis
geniet de dag
Leuk verhaal! Een 'hoekding' dus.
Ja, zo'n spannend verhaal is veel leuker dan om een hoek te beschermen. Zal wel lastig zijn met stratenmaken.
Dat je een eind verderop gewoon nog een schampsteen tegenkomt, is heel grappig.
Mooi verhaal, en grappig dat jullie er nóg een tegenkwamen.
Ja dat was ik dus weer, Kitty 🙈
Goedemorgen Bertiebo!
jaaa... Utrecht is echt mijn stad! Heerlijk rondzwerven daar...
Wat een leuk verhaal over die steen. Die ga ik ook eens opzoeken.
En dat boekje! dat wil ik ook hebben... echt wel!
Groetjes van Marlou
Zo leuk! Mijn vader vertelde dat verhaal al toen ik een klein meisje was, een poos terug vertelde ik het mijn kleindochter, toen een jaar of zes, ernstige blik en ‘dat verhaal geloof ik niet’ geweldig!
Laatst passeerde ik een stadsgids, met zijn groepje, die zei dat er niets bekend was over de steen en liep door, nouja zeg…
Je hoort al Utrecht is echt mijn stad…
Wat een leuk verhaal, dat wist ik niet.
Wee... I´m a little scared right now ;-)
Very cool!!!
Tja zo´n zwerfkei gaat natuurlijk zwerven als je hem niet aan de ketting legt :-) Het boekje lijkt me leuk het verhaal is ook leuk.
Mijn vader vertelde ooit over het Luie End in Utrecht , deze straat werd zo genoemd omdat er aan de ene kant een begraafplaats was en aan de andere kant een gevangenis is. Het gezegde over deze straat was aan de ene kant liggen ze , aan de andere kant zitten ze.
Een reactie posten