Met Ferrara door Alkmaar

Een tijdje geleden vertelde Ferrara op haar blog dat ze gids was geweest voor een groep vrouwen in haar stad: Alkmaar. Klik

Haar rondleiding was gebaseerd geweest op het verhaal van Maria Tesselschade Roemers Visscher. 

Ik las het verslag met genoegen, want speciaal voor die Maria Tesselschade was ik al een paar keer in Alkmaar. 

Ik reageerde op de blog door te zeggen dat ik wel had mee gewild. En een dergelijke reactie gaf Mieke ook. 

Daarop kregen Mieke en ik een uitnodiging van Ans. Zij wilde ons én onze mannen wel rondleiden in Alkmaar.

Nou, graag natuurlijk. Heel graag!  Er werd een datum afgesproken en vorige week was het zover. 

We waren allemaal om elf uur in Alkmaar en begonnen met koffie bij Ferrara thuis. Wat is dat toch ontzettend leuk zoiets. Gewoon alleen door het bloggen. 

We begonnen de wandeling in de buurt van Ferrara's huis. En een van de eerste zaken waar ze ons op wees waren dakbekroningen. 

Allemaal mooi en allemaal anders. Echt zoiets waar ik normaal gesproken niet zo op zou letten en vanaf nu waarschijnlijk altijd. 

Het was sowieso heel erg leuk om in deze buurt te wandelen. Ik kom best regelmatig in Alkmaar, (ook omdat het goed te fietsen is), maar ik zou niet bedacht hebben om deze buurt nou eens te gaan bekijken. En dat terwijl...

... er van die prachtige huizen staan met hele mooie deuren én brievenbussen . Of je ziet een hofje met uitzicht op een schitterende windwijzer. Let even op het katje, zo leuk:

Enfin, we liepen en liepen en Ferrara had overal wat te vertellen. Heerlijk vind ik dat, vooral dat ik het zelf niet hoef te bedenken. Dat ik alleen maar hoef op te kijken en te luisteren en niet de route hoef te bepalen. 

En dan met iemand die verstand van zaken heeft en zich er voor de gelegenheid nog eens extra in heeft verdiept. 

Bovendien ook onthouden heeft wat ik heb verteld op mijn blog. 

Over eens schampsteen bijvoorbeeld. Ik zag er eentje in Utrecht en deze is te vinden in Alkmaar. 

Natuurlijk ging Ferrara's route langs MariaTesselschade. Daar was het tenslotte allemaal mee begonnen. 

Haar beeld staat vlakbij de molen van Piet. Ik moet altijd lachen om die naam. Zo nuchter en zo duidelijk: 

En over nuchter en duidelijk gesproken, dat zijn de wegwijzers in Alkmaar ook. 'Geen woord teveel', zag mijn man: 

Het werd tijd voor de lunch. Die gebruikten we in Restaurant Mooij.  Het was lekker en erg gezellig zo met zijn vijven,  op een mooie plek in het zonnetje, in  Alkmaar. 

Bovendien hoort er ook een verhaal bij. 

Op deze plek was altijd al een herberg, later een café en zelfs een theater. Die herberg heette, sinds de 16e eeuw, Het Gulden Vlies. 

Een paar jaar geleden werd de zaak overgenomen door nieuwe eigenaren. 

En die twee gingen de naam veranderen. Dat viel niet goed in Alkmaar. Zo'n eeuwenoude naam veranderen. Tsss... dat kan toch niet, dat doe je niet!

De nieuwe eigenaren gingen niet meteen vertellen wat de nieuwe naam zou worden. 

'Let nou maar op', zeiden ze 'wacht af en maak je vooral niet druk, want het wordt echt mooi!'

Ha, en dat werd het!

Naast het restaurant is nog een plekje waar de oude naam is blijven staan. 

En nu ben ik al over mijn maximale hoeveelheid foto's per blog heen. Dus: wordt vervolgd!