Keezbord

Twee jaar geleden heb ik echtgenoot dit spel gegeven, ik denk met Sinterklaas. Ik kocht het omdat iemand me verteld had dat het echt een Westfries spel is. En omdat iemand anders me had verteld dat het superleuk is en omdat het er mooi uit zag. Van hout is het en het ruikt ook naar hout. 'Leuk hoor',vond echtgenoot, 'dankjewel'. Maar we speelden het spel nooit. Het raakte een beetje op de achtergrond en verdween in een kast. Ik moet er ook bij zeggen dat ik zelf nooit zin heb om een nieuw spel te léren. Stom, die instelling, daardoor heb ik bijv. jaren Kolonisten gemist! Maar goed, een paar weken geleden dook het spel weer op. En na het kerstdiner speelden we een potje. Jongste (die nooit spelletjes wil doen) kende het en was enthousiast. De gasten bij onze kerstbrunch (we waren met dertien mensen) kenden het spel ook en dus werd er weer gespeeld. Je kunt het met vier mensen spelen, maar ook met zes en dat is een voordeel. Aan de andere kant van de tafel werd gekolonist en zo was het erg gezellig. Deze foto heb ik trouwens daarnet gemaakt om te laten zien hoe het spel er uit ziet. Je speelt het in tweetallen en je moet samen met je partner zo snel mogelijk al je pionnen 'thuis' hebben. Zoals bij Mensergerjeniet. Maar er horen ook kaarten bij en dat maakt het spel spannend. Als je bijv. een boer hebt mag je je eigen pion ruilen met een tegenstander en zo zijn er meer kaarten met een speciale betekenis. Je kunt elkaar heel goed helpen en je kunt je tegenstander ontzettend dwars zitten. Superleuk spel. Het blijft voorlopig even in de kamer. Diana, als je dit leest, willen jullie het leren?