Als het een klein beetje vriest, vragen wij ons altijd af of de rayonhoofden al bijeen zijn. En dan zitten we hard te lachen.

Deze Paul Kusterscartoon stond gisteren in de krant. Grappig.

(In de krant altijd in zwart-wit, op http://www.toosenhenk.nl/ in kleur. Gek maar op een of andere manier vind ik het mooier in zwart-wit. Zal wel gewenning zijn)

Foam: Joel Sternfeld

In het fotomuseum Amsterdam, is een tentoonstelling van het werk van de fotograaf Joel Sternfeld.

Dit is eeen foto die ik maakte van éen van de foto's. De echte foto is dus gewoon scherp. Sternfeld fotografeert normale plekken. Maar door de begeleidende teksten wordt duidelijk dat op deze plekken iets bijzonders is gebeurd: een delict, een schandaal, iets dat wijst op het falen van de samenleving. En dan bekijk je zo'n foto heel anders.

In 1955 wilde de 14-jarige Emmett Till aan zijn vrienden laten zien dat hij met vrouwen wist om te gaan. Emmett was zwart. 'Bye Baby' zei hij tegen de blanke Carolyn Bryant, de vrouw achter de toonbank in deze groentewinkel. Drie dagen later werd hij gekidnapped, mishandeld en gedood door de echtgenoot van Bryant en diens halfbroer.

Tijdens de rechtzaak vonniste de geheel blanke, mannelijke jury: niet schuldig. De hele zaak duurde iets langer dan een uur.

Take a word: Princess

The theme word for this week is REGAL - Kings, Queens, Princes, Princesses, a crown here or a sceptre there, think regal.

So here's a little girl telling us she's a princess! Here parents don't agree, but I think all little girls are princesses.

This is an Atc. I used an image from Lisa's altered art and painted the backgound.

Probably more princesses here: click

Stuur een Foto: Oranje

Oranje wil Els deze week zien bij Stuur een Foto.

Ik blijk heel veel oranje te hebben. In mijn foto's dan hè. Want in huis valt de hoeveelheid oranje tegen. Ik weet ook hoe dat komt. Ooit in mijn allereerste gehuurde flat had ik een knal, maar dan ook echt KNALoranje muur. Ook een paarse trouwens, maar dit terzijde. En die muur was ik op het laatst zo ontzettend zat, dat ik daarna nooit meer iets oranjes wilde. Alleen mijn fonduepan is geloof ik nog oranje, die is ook uit die tijd. En ik heb een geweldige oranje vaas, met witte stippels. Nou dat is het wel zo'n beetje. Toch vind ik nu de kleur wel weer te pruimen. Ik kan er weer tegen. Maar wat foto's betreft dus wél veel oranje. Karren vol sinasappels, bloemen, vrouwen in oranje gewaden, monniken in oranje, zonsondergangen. Echt veel. Maar ik kies vandaag voor deze foto. Vanmorgen gemaakt in onze eigen achtertuin. Dit kleintje staat echt al te bloeien vanaf begin december. In d'r dooie eentje. 'Dr' ja, want het is vast een meisje. Zo'n stoer ding, dat maar doorgaat, tegen de verdrukking in...

Kaarten challenge

Ook dit was een uitdaging. Tien kaarten maken en versturen naar tien onbekende mensen. Ik heb ze met veel plezier gemaakt. En deze keer maakte ik er enveloppen bij. Zo grappig eigenlijk: ergens komt iemand op zo'n idee, dat wordt gemeld op het internet en binnen de kortste keren is het geregeld.

En nu natuurlijk vol spanning afwachten wat ik terug krijg. Meestal is dat hartstikke goed, maar het kan natuurlijk ook wel eens een beetje tegenvallen. Vandaag bijv. kreeg ik een Atc van iemand die er misschien drie minuten aan had besteed en bovendien was het helemaal geen Atc. De maten waren verkeerd en die maat, dat is nu juist het enige criterium van een Atc. Smaken verschillen, dat snap ik ook wel, maar het moet natuurlijk wel kloppen. Met Postcrossing hetzelfde. Soms krijg ik een kaart die vreselijk is, een kaart die een winkel als reclame meegeeft of zo, maar de meeste mensen doen echt hun best. In ieder geval heb ik bijna dagelijks superleuke post. En trouwens echt belangrijk is het ook niet hoor...

Invaljuf

Vanmorgen om tien voor acht ging de telefoon. Die staat niet aan mijn kant van het bed, dus echtgenoot nam op. En gaf de telefoon aan mij door. 'Met Mark , goeiemorgen, zou je kunnen werken vandaag?' 'Eh hoe laat is het, welke dag is het?' Enfin, toen dat allemaal duidelijk was en ook in welke groep ik moest invallen, sprong ik flitsend onder de douche, verzorgde echtgenoot een ontbijtje in de tussentijd, maakte ik snel een boodschappenlijstje want we zouden vanavond eters krijgen en kwam ik aan op school toen de bel ging. Ik had er weer zin in. En het ging redelijk vandaag. Eén kind vloekte me helemaal stijf, een ander kind gooide haar tafel door de klas. Ja voor sommige kinderen is het heel moeilijk om met veranderingen om te gaan. Gelukkig was er ook een die vond dat ik prachtig kon vertellen. Natuurlijk was het leuk om de collegae weer eens te zien, al was er niet heel veel tijd om ze uitgebreid te spreken.
Vandaar dat dit blogje tamelijk laat verschijnt. En moe dat ik ben...

Junglemeisje

'Wat staat ons na het zeilmeisje en het harpmeisje nog meer te wachten?', vroeg ik me af. En ja hoor: 'Junglemeisje Tessa gearresteerd' lees ik net. En deze keer heb ik geen idee wie dat is.

Oude meisjesboeken

Gisteren gekocht in een kringloop. Hoe toepasselijk met de naderende kou.

Als kind was ik fan van Annie de Man. Zij schreef boekjes waarin het een en al gezelligheid was. Over lieve meisjes die heus wel eens jaloers waren of lelijk deden, maar het altijd weer goed maakten, met vaak clubjes en een moeder die mams werd genoemd en veel vriendinnetjes. Ja, daar smulde ik van. Sommige kinderboeken blijven altijd goed, maar dit boek niet hoor. Het ging mij nu dan ook voornamelijk om de illustratie. Die is van Nans van Leeuwen. Geweldig toch?

Nans van Leeuwen illustreerde ook Het tovervisje (In het land der blonde duinen en niet heel ver van de zee, woonde eens een dwergenpaartje en dat heette Piggelmee). Ze illustreerde ook Kabouterstad en Het Muizenboek. En nog heel veel andere kinderboeken.

Süskind

Gisteravond Süskind gezien. In Maastricht nota bene, want daar waren we een dagje, maar dit terzijde.

De film: Vanaf 1942 werden de Joden gedeporteerd. De bezetter had de Joodsche Raad aangewezen te helpen bij het Judenrein maken. Walter Süskind werd directeur van de Hollandsche Schouwburg, de plek waar Joden zich moesten melden voor ze naar Westerbork gingen. Hij werkte daar samen met Aus der Fünten. Hij wilde zijn gezin redden natuurlijk, maar redde tegelijkertijd heel veel kinderen. Dat deed hij door met de administratie te knoeien en kinderen in een koffer of wasmand, via de creche naar buiten te smokkelen. Daarna konden ze verder naar adressen in Friesland of Limburg. Uiteindelijk kwamen Süskind en zijn vrouw en dochter toch in Westerbork terecht. Süskind mocht door zijn relaties met de Duitsers terug naar Amsterdam, maar ging zelf weer terug naar Westerbork om bij zijn vrouw en dochter te zijn. Ze overleefden het niet.
Ik was onder de indruk van deze geschiedenis en ook van de film.

Harpmeisje

Na het zeilmeisje hebben we nu ook een harpmeisje. Wat staat ons nog meer te wachten?

Take a Word: Moo

Een Moo is een heel klein kaartje, de lengte is 7 cm en de breedte is 2,8 cm.

De uitdaging bij Take a Word was deze week: Moo. Maak een moo (waarom het zo heet weet ik ook niet hoor) en doe het in vintage stijl.

En misschien lijkt dat wel heel makkelijk, maar ik kan jullie verzekeren dat het dat niet is.

Zo'n gefriemel.

Het toch leuk om te doen voor een keertje. Ik denk dat ik deze moo's ga gebruiken als een hangertje aan een pakje of zo. Gewoon ingepakt in van dat bruine pakpapier en dan dat kaartje eraan. Grappig, als je een aantal jaren geleden alleen nog maar dat bruine papier in huis had, zou je je uiterste best hebben gedaan om voor een jarige toch een iets leuker papiertje te vinden. Terwijl nu, zo ineens, is dat bruine papier hartstikke hip. Zo gaan die dingen...

Maar ik ga gauw weer terug naar de Atc's. Oh ja, als je nog meer Moo's zou willen zien moet je even gaan kijken bij Take a Word. Hier klikken.

Klasse!

Als je zo kunt reageren... Klasse! En oh wat beklaag ik degene die zijn of haar telefoon had laten aanstaan.

Mooi!

Niet zelf gemaakt deze foto. Helaas!

Stomme film

Meestal meld ik het hier als ik een mooie, interessante ,bijzondere of leuke film heb gezien. Vandaag meld ik dat ik gisteren een stomme film zag, saai, onwaarschijnlijk, echt helemaal niks aan. En dan nog wel met Catherine Deneuve en haar dochter. Ze gingen nog zingen ook. Elke keer als er weer een liedje begon werd er gelachen in de zaal. Het was dat er geen pauze was, anders waren we in de pauze vertrokken. Les bien-aimés heet deze miskleun.

Bolus

Dit helpt wel hoor, op zo'n chagrijnige middag. Een Zeeuwse bolus. Aldaar ook wel drol genoemd. Je snapt wel waarom

En gewoon verkrijgbaar in de supermarkt. Ok, het is niet de superieure kwaliteit die sommige Zeeuwse bakkers weten te bereiken, maar het is toch lekker. Oh wat is dat lekker!

Januari

In de kamer staat de forsythia te stralen. De narcisjes gaan open, er staan rozen en mijn drie witte hyacinthen geuren echt verrukkelijk.

Maar daarnet werd het buiten even zo donker dat er geen bloemetje tegen op kan. Het stormt, het regent...

Getver, wat heb ik toch een hekel aan januari.

Rudi van Dantzig

Net lees ik over de dood van Rudi van Dantzig. Hij maakte prachtige balletten, waarvan ik er twee heb gezien. Vier Letzte Lieder en Monument voor een gestorven jongen.

Veel bewondering had ik er voor. Maar vooral bewonderde ik hem vanwege zijn boek Voor een verloren soldaat. Dat is een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen. Er is ook een film van gemaakt, maar daar was ik bij lange na niet zo van onder de indruk als van het boek.

Een tijd geleden zagen we in het Joods Historisch een documentaire over Sonia Gaskell en over Rudi van Dantzig die een biografie ging schrijven over 'Mevrouw'. Ik weet eigenlijk niet of die biografie er gekomen is. Of hij die nog heeft kunnen maken. Rudi van Dantzig was 78 en ik kende hem niet persoonlijk, maar toch maakt het me een beetje treurig.

De andere familie Frank

Ik las dit boek: Het meisje dat verdween. Van Els Florijn. Het is een roman, maar gebaseerd op de geschiedenis van de familie Frank. De andere familie Frank, niet die uit Amsterdam maar uit Lienden in de Betuwe. Die geschiedenis is als volgt: een klein Joods meisje wordt door de huishoudster opgehaald als haar ouders en aangenomen zus gaan onderduiken. Er zou misschien niets aan de hand geweest zijn als er niet een bange burgemeester was geweest in het dorp, die gaat informeren wat er met dat Joodse meisje moet gebeuren. Het antwoord is dat ze onmiddellijk op transport moet worden gezet, eerst naar Den Haag en vandaar uit naar Westerbork en vandaar uit naar Auschwitz. De burgemeester houdt zich aan deze opdracht. Het meisje, Elly, wordt weggehaald. Na de oorlog krijgt de burgemeester een korte schorsing, maar keert daarna weer terug in zijn functie. De kleine Elly keert niet terug, zij werd vergast.


Haar ouders en zus duiken onder bij een boer, maar worden op een bepaald moment op straat gezet. Ze gaan dan o.a. naar Ochten waar een neef nog steeds wooont met zijn gezin. Deze neef was een amateurfilmer en een jaar of wat geleden doken zijn films op. Met o.a. dat filmmateriaal is de documentaire 'De andere familie Frank' gemaakt. De documentaire is indertijd uitgezonden. Ik zag hem pas vandaag. Hier, klik. Boeiend en treurig. Zo treurig. De feiten maken het boek eigenlijk overbodig. Behalve dan dat ik door het boek op deze gebeurtenissen en docu uitkwam. De neef, zijn vrouw en hun twee dochtertjes overleven de oorlog niet. De ouders van de kleine Elly en hun andere aangenomen dochter wel.

Mond 15

Joehoe, zijn jullie daar nog? De vorige mond was die van Aart Staartjes. Als je op zijn naam klikt, zie je hem. En dat is goed gezien door Els, Jet, Kitty, Yvette, Karin en Martin.

Hier is weer een nieuwe? Wie zien we hier of eigenlijk van wie is deze mond? Het is een mond van iemand die ik de laatste tijd nogal eens zie zo hier en daar. Als je het weet kun je mailen: bettievdgriend@hotmail.com

Beter Rekenen

Ik doe nog steeds mee hoor met Beter Rekenen (en met Beter Spellen). En zo kwam het dat ik vanmorgen in alle vroegte me af zat te vragen wat een rechthoekige driehoek is. Het is treurig natuurlijk, maar zoiets zie ik niet onmiddellijk voor me.
Enfin, toen ik er eenmaal beeld bij had, kwam er van alles bij me op. Om te beginnen de stelling van Pythagoras en de hypotenusa. En geloof me, er zijn jaren voorbij gegaan dat ik daar niet aan dacht. Tss, Pythagoras op dinsdagmorgen. De vraag was: als de twee rechthoekige zijden van de rechthoekige driehoek 9 en 12 cm zijn, hoe lang is dan de schuine zijde? Ik kon het nog uitrekenen, wat eigenlijk wel een wonder mag heten. Dat ik het kon zal toch wel te danken geweest zijn aan mijn wiskundeleraren van de middelbare school. Zij heetten allebei Cohen, maar waren geen familie van elkaar. Wij noemden ze de oude Co en de jonge Co, oftewel Co Kip en Co Kuiken. Ik moet er nog steeds om lachen. Co Kuiken was een schatje. Ik heb totaal geen hoofd voor wiskunde, maar dan ook echt helemaal niet. Als ik over zou gaan van de derde naar de vierde, kon ik wiskunde laten vallen. In mijn tijd was wiskunde niet verplicht in Havo 4. Maar ja, dan moest ik wel over gaan. En aangezien mijn cijfers voor natuurkunde en scheikunde ook niet goed waren, was dat nog even heel spannend. Het is eigenlijk aan Co Kuiken te danken dat ik het redde. Want een van de laatste repetitities heb ik voor een heel groot deel af kunnen kijken bij mijn vriendin Addy, die iets meer inzicht had. Co Kuiken moet dat gezien en anders toch zeker geweten hebben. Maar hij zei niks en redde me daarmee. Ik kreeg een voldoende. De wiskunde heb ik nooit één seconde gemist!

Stuur een Foto: Bordspel

'Het geld ligt op straat', schreef ik bij deze foto. Niet mijn straat hoor, ik maakte de foto in Madrid en zette hem op Facebook.

'Deze kan wel bij StuureenFoto van deze week' meldde Els zondag. Het thema daar is nl. Bordspelen. Ik had al bedacht dat ik een foto zou maken met Keezbord of Kolonisten. Dat zijn momenteel mijn favoriete bordspelen. Maar dit is wel zo handig natuurlijk. Nog even trouwens en Els máákt de foto ook nog even voor me.

Monopoly heb ik al heel lang niet gespeeld. Zou ook wel weer eens leuk zijn. Ik heb nog het spel dat ik kreeg toen ik twaalf werd. Met de oude geldbedragen. Leuk...

TMTA: Sewing

Hahaha, het lijkt er op dat maandag tegenwoordig Atc -dag is. Bij TMTA is de uitdaging vandaag Sewing. En hoewel ik daar heel slecht in ben, laten we zeggen niveau knoop-aan-naaien lukt net, vind ik het wel leuk om een Atc met dit thema te maken. Meer Atc's met dit onderwerp? Klik.

Take a Word: Fish

Another week, another challenge at Take a Word: FISH.

This is my new Atc.

If you want to trade, feel free to contact me: bettievdgriend@hotmail.com

Thanks for looking! And of course you can find the other entry's here, click

Rijksmuseum Amsterdam

Zondagmorgen is bij ons vaak Rijksmuseummorgen. Meestal is het dan superrustig. Vandaag niet, er waren grote groepen Japanners aan het kijken en aan het klikken. Eigenlijk bijna net zo leuk om naar te kijken als naar de kunst.

En wat ook leuk is: je mocht nooit foto's maken in het museum. Ik ben er eens bijna uitgegooid omdat ik een stenen beeld in de gang wilde fotograferen. Maar sinds een paar weken mag het opeens. Nu hadden wij geen camera mee, maar met de telefoon gaat het ook. Wat je hier ziet is het handschrift van Willem Barentz. Zijn afscheidsbrief. Hij schreef de brief op 13 juni 1597, de dag waarop ze het Behouden Huis verlieten en liet hem achter in een kruithoorn.

Als niemand de terugtocht zou overleven dan zouden toekomstige vinders weten wat de bemanning was overkomen. Niet dat ik het kon lezen hoor, maar hij eindigt de brief met 'onse Godt wil ons behoude reyse verleenen ende ons met gesontheyt in ons vaderlant brengen. Amen'.

Een week later stierf hij.

Gesprek met mezelf

Aan de ontbijttafel heb ik een gesprekje met mezelf. Aan de ontbijtTAFEL, niet aan het ontbijt, want ik moet zo gaan hardlopen en dan kan ik niet eerst ontbijten.
- Ga nou
- Het is nog te donker
- Ok, nog vijf minuten dan, dan is het echt wel licht genoeg
- Nu dan
- Eerst nog even naar het toilet
- Ik heb echt geen zin vandaag
- Dat heb je nooit, maar je weet waarom je het doet
- Kan mij het schelen
- Oh, wil je soms de moddervette moeder van de bruid zijn straks?
- En denk aan je bloeddruk
- Bewegen helpt ook tegen Alzheimer
- Jahaaaa
- Nou mens, ga dan
- Het waait te hard
- Onzin, dat was gisteren en toen heb je het ook overleefd. En kijk naar buiten, het is bladstil
- Maar m'n been doet zeer. Vanaf mijn heup, via m'n bil, doet m'n been zeer
- Dat loop je er heus wel uit. Gewoon een beetje stijf
- Nog even kijken of ik een zet WordFeud moet doen
- Ja en dan zeker nog even op je blog kijken en op Els d'r blog en je e-mail checken. Je bent echt
vervelend. Ga gewoon!

Ik ging en ik heb bijna een uur gelopen. Het was windstil, niet koud, heel rustig en mooi onderweg. Beetje jammer dat er nu een overheerlijke warme appelbol op me staat te wachten...

Streep - Thatcher

Nee, een fan van Margaret Thatcher was ik nooit. Integendeel mag ik wel zeggen.

Maar ik ben wel fan van Meryl Streep en dus gingen we gisteren The Iron Lady zien. En Meryl Streep is echt geweldig, wat een rol!!! Het gekke is trouwens dat ik gaandeweg toch wat meer sympathie kreeg voor de ijzeren dame. Ja, ze deed het toch maar allemaal. Een gewoon meisje en uiteindelijk de eerste vrouwelijke Prime Minister. Daarbij werd ze opgevoerd als een licht dementerende dame, die terwijl ze de kleding van haar overleden man opruimt, terugblikt. Wat een prachtig idee van de scenarioschrijver. Maar, al met al vond ik de film vooral goed vanwege Meryl Streep. Ik volg haar al sinds ik in 1982 Sophies Choice zag in London. Ik was diep onder de indruk en heb de film nooit meer opnieuw willen zien, bang dat het zou tegenvallen. Daarna heb ik denk ik de meeste films met Streep gezien. Als ik de Oscars mocht toekennen, ging mijn voorkeur voor dit jaar uit naar Tilda Swinton (We need to talk about Kevin), maar als dan mijn medejuryleden voor Streep zouden stemmen, zou ik dat ook prima vinden. Of misschien zouden we dan bij hoge uitzondering twee Oscars uitreiken.

En nog een koningin!

Deze zag ik gisteren al op Facebook, maar voor de niet Facebookers onder ons, post ik hier ook nog even....

Queen Elizabeth

Joehoe... ik heb er weer een. Een kaart met de afbeelding van Queen Elizabeth. Uit Germany, maar daar klaag ik niet over.Via Postcrosssing. Deze foto is gemaakt tijdens Her Majesty's bezoek aan Ierland.

Love it!! Die krulletjes, dat hoedje...

I.M. : Connie Palmen

Op een rommelmarkt zag ik dit boek: I.M. van Connie Palmen. Prijs: 0,50
Ik kocht het boek, eigenlijk vooral omdat ik het zielig vond dat het daar tussen allerlei rommel lag. Ik vond Ischa Meijer vroeger geweldig. Driftig, geestig, onderhoudend en slim. Van Connie Palmen heb ik nog niet eerder een boek uitgelezen. Wel geprobeerd, De Wetten en later ook nog eens De Vriendschap. Maar in beide gevallen voortijdig afgehaakt. En verder hoor ik de laatste tijd alleen maar negatieve meningen over haar. Ze rookt teveel, ze drinkt teveel, ze etaleert haar verdriet, ze leeft van haar verdriet. Dat soort meningen. Eigenlijk vind ik dat niemand een oordeel zou moeten hebben. Als zij haar verdriet verwerkt of niet kan verwerken hoeft niemand daar een oordeel over te hebben, lijkt mij. En nu heb ik I.M. uitgelezen. Voor mij één van de mooiste boeken die ik de laatste tijd las. De liefde van Palmen voor Meijer en van Meijer voor Palmen wordt er prachtig in beschreven. Ontroerend. De laatste vier jaar van zijn leven waren zij samen.
Maar het gaat ook over de jeugd van Ischa Meijer, zijn ouders, over dat wat hem maakte tot wie hij was. En over zijn dood, het verdriet, de pijn... Maar bovenal over de liefde!

Turkse Knoop

Mijn grootvader van vaders kant, was schipper. Maar toen ik hem leerde kennen was hij al aan de wal. Hij vaarde nog wel tot op hoge leeftijd, maar dan meestal als schipper op een pleziervaartuig, voor iemand anders.

Omdat zijn huis vlak bij mijn school was en het mijne niet, heb ik jarenlang tussen de middag bij hem en mijn grootmoeder gegeten. Het was een klein huis waar ze woonden, maar er was een schuurtje bij. En in dat schuurtje rommelde mijn grootvader. Van alles was daar te vinden. Ik ruik nu gewoon hoe het daar was. Het allerfijnste was als ik een stukje stopverf kreeg. Daar kon je van alles mee doen. Heerlijk. En mijn grootvader leerde mij een Turkse knoop maken. Ik was geen handig kind, integendeel mag ik wel zeggen. Hij moet dus veel geduld gehad hebben. Ik weet nog precies hoe trots ik was. Ik heb die knoop jaren bewaard, hij voelde lekker in mijn hand. Maar op een gegeven moment miste ik hem toch. En nu zag ik zomaar een mooi boekje liggen waar allerlei knopen heel duidelijk in worden beschreven. Zo duidelijk dat ik denk dat ik het misschien wel zal snappen. Ik heb het boek gekocht. En wat touw erbij. Het ligt klaar. Ik kijk er af en toe verlekkerd naar en over een poosje ga ik het proberen. De platte Turkse knoop eerst maar eens...

TMTA: Dots

En er is nóg een challenge op maandag, getiteld Think Monday, Think ATC, kortweg TMTA. Het thema was Dots en dit is mijn Atc. Ik gebruikte stof, een stempel, witte inkt en blauw papier. Als dat geen mixed media is...En nu heb ik wel weer even genoeg Atc's gemaakt.

Take a Word: Nature

New challenge: Take a Word: Nature.

So here is my ATC.

Keukenlaatjes

Hoe komt het toch, dat een keukenla altijd weer een troep wordt. Dat er ondanks goede voornemens de laatste keer dat je opruimde, toch weer losse macaroni in ligt. Dat er zegeltjes inzitten die je niet spaart, dat er messen bij de lepels liggen. Hoe komt het dat je servetringen bewaart in je keukenla, die je echt nooit gebruikt. En die snijbloemenvoeding... Waarom, bij elke nieuwe bos krijg je een nieuw zakje.
Enfin, ik kan nog wel een poosje doorgaan met deze narigheid, maar ja, daar heb ik natuurlijk geen tijd voor. Echtgenoot loopt vandaag met oudste de halve van Egmond en is dus lekker lang weg. Voor mij DE gelegenheid om de kastjes en lades op te ruimen. Het is echt beter dat ik het doe als echtgenoot weg is, anders loop ik de hele tijd te foeteren op mensen die hun troep niet opruimen. Want ja, het ligt natuurlijk niet aan mij!!

(Geen) Kleintje Crypto

Het is klaar met het kleintje Crypto. Ik weet nog de allereerste. Speelgoeddier was de omschrijving en de oplossing moest zijn Rammelaar. Rina Roos was toen de eerste die reageerde en is dat ook al die jaren blijven doen. Al die jaren? Jaha al die jaren. Ik begon er mee in juni 2007. Ik vond het wel lekker hoor. Mijn doel was om iedere dag iets te schrijven en zo hoefde ik op zaterdag niet veel te verzinnen. Ja, het cryptootje, maar verder niks.
Ik heb nog even overwogen om door te gaan tot vijf jaar, maar dat vond ik bij nader inzien onzin. Ik vind het steeds moeilijker iets te verzinnen, ik merk dat ik in herhaling verval en soms een uitgeproken zwakke omschrijving lever. Vandaar! Jullie, deelnemers, zijn hartstikke trouw geweest. Sommigen vanaf het begin, anderen stapten wat later in, maar stuurden ook trouw hun oplossing. Ik noem Albertine, Lianne, Gré, Marijke, Rina, Henk, Martin, Jet en Jolande. En dan waren er natuurlijk ook nog mensen die af en toe eens meededen. Allemaal hartelijk dank daarvoor. Ik benoem geen winnaar, de stand aan de kop is nagenoeg gelijk, dus allemaal winnaars. Rest mij nog éen ding, de oplossing van vorige week. Dat was Tureluurs. En ja, dat werd ik er een beetje van, tureluurs van het kleintje Crypto.

Oh nog even dit: ik stop niet met dit blog hoor. Dus blijf vooral kijken. En als iemand een idee heeft voor een spelletje, laat het me weten, misschien kan er dan iets nieuws komen.

Rare titels

Al eerder had ik het over de rare vertaling van de titel van het boek The Help. De vertaling van die titel is namelijk Een Keukenmeidenroman. Er verscheen een leuk stukje over in NRC-next, hier. Waarom kloppen titels vaak niet? Allemaal commercie, dat had ik ook wel bedacht. Iemand heeft natuurlijk gedacht dat het boek zo beter zou verkopen. Maar in het NRC stuk worden nog wat voorbeelden gegeven. Ook bij de reacties. Grappig om te lezen.

Zoekplaatje (2)

Nou vooruit, voordat er nog meer mensen onrustig worden! Als je op de foto klikt, zie je het een stuk beter.

En als je nu terug gaat naar het eerste zoekplaatje, begrijp je niet dat je dat nou niet zag!

Chinees raadsel (3)

Dit zijn 'de lezers' die Nanos me stuurde. En dit is wat Nanos zei: Je moet het zo zien: bijlagen, een zittend, een op de buik en dan rondom van elk drie.

En nou maar hopen dat het je duidelijk wordt, Wieneke. Op jouw leeftijd! Ik snap er nog steeds niks van!

Chinees raadsel (2) en zoekplaatje.

Nanos ziet het. Ik nog steeds niet. Dit is overigens wat Yoyo er van zei:

Message:"Hi Bertie, Glad to hear that you like the card. How to find 6 reading people? Consider the legs and the body on the right as one, you can find 3 people sitting and reading. Then consider the legs and the body on the left as one, you can find 3 lying on front. Right? Have fun! Yoyo"

En dan is er nog dit zoekplaatje. Het stond een tijdje geleden op Facebook. Er waren mensen die het meteen zagen en anderen zoals ik die het pas zagen nadat het ongeveer was aangewezen. En toen verbaasd waren dat ze het niet eerder zagen. Je moet een mens zoeken. Succes!

Chinees raadsel

Gisteren ontving ik (via Postcrossing) deze kaart. Van Yoyo.

Behalve Inge Loök kaarten en Kaj Stenvall kaarten en kaarten van engeltjes en paraplu's heb ik op mijn profiel ook een voorkeur uitgesproken voor kaarten die iets met boeken of met lezen te maken hebben.

Yoyo heeft dus zijn best gedaa; ik zag meteen dat het lezende mensen waren.

Maar... nu komt het. Op de achterkant schrijft Yoyo: I hope you'll like this postcard. How many reading people do you find?

There're six.

Ja, dat kostte me dus een tijdje, maar geloof maar niet dat ik het zag. Ik zag en zie er slechts drie.

Yoyo maar eens even gemaild. Hij reageerde meteen en gaf mij een oplossing. Maar ik ben hier zo slecht in, ik zie het echt niet.

Jullie wel? Zes lezende mensen?

Anna Baronesse Bentinck 1902-1989

Hoe het komt weet ik echt niet hoor, maar ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de adel. Heel gek, mijn familie is heel gewoon. Misschien komt het doordat we de eerste periode van mijn leven
inwoonden bij een deftige oude dame. In een gigantisch huis en met een dienstmeisje, een gezelschapsdame en een chauffeur. Maar of de oude dame van adel was weet ik niet eens.
Hoe dan ook, lees ik met veel plezier dit boek. Het is het verhaal van Anna baronesse Bentinck, geschreven door haar dochter Ursula den Tex. Ursula den Tex was journalist (Vrij Nederland). Zij gebruikte dagboeken en brieven van haar moeder om een soort documentaire te schrijven. De gebruiken, de zeden, alles tot de tweede wereldoorlog 'normaal', dwz. passend bij het beeld dat je hebt. Daarna een veranderde wereld. Usula den Tex heeft geen kinderen, haar beide zusters evenmin. Er viel dus geen zilver of tafellinnen door te geven. Maar door dit boek wordt er minstens zo veel doorgegeven.

Verder heb ik ooit eens een tijdje gepraat met Agnies Pauw van Wieldrecht. Zij schreef 'Het dialect van de adel' en 'Grootmama mogen wij kluiven?' En nog een boekje dat ik niet in mijn bezit heb. Zij verkocht haar boeken en signeerde ze. Er staan woordenlijstjes in van woorden die de adel nooit zou gebruiken. En van woorden die men juist wel gebruikt. Erg leuk ook om te lezen. Wel: ik houd van. Niet: ik lust. Wel: jurk en jas. Niet: japon en mantel. Wel: derriere, zitvlak, popo, achterwerk. Niet: billen. Wel: plé, double U, hum. Niet: toilet, wc. En dan nog franse woorden die bijna niet meer worden gebruikt. : acte de présence, éclatant, derangeren, encanailleren enz. Met de anekdote van de groenteman die Harry Coverts verkocht!

January 2012 Challenge Mary Green

Dit is de januari challenge van Mary Green, je vindt haar hier: klik

Zo'n challenge gaat als volgt: Mary Green geeft op haar weblog drie plaatjes en de bedoeling is dat je daarmee iets maakt. Dat hoeft geen Atc te zijn, maar aangezien ik alleen maar Atc's maak, (en een enkele keer een kaart), wordt het bij mij een Atc. Denk niet dat zoiets snel klaar is. Ik ben er echt wel een paar uurtjes zoet mee. Lekker hoor, radio aan en heerlijk tutten. Met deze dame als resultaat.

Dag

Lang geleden, op mijn vorige blog, schreef ik al eens eens stukkie over 'de dag van'. Dat zou je eventueel hier nog kunnen lezen: klik.
Ik schreef dat al die dagen (weken, maanden, jaren) van iets, bij mij wat ergernis opwekken.
Gisteren las ik in de krant dat er nu een echte issuekalender is. Het woord alleen al, issuekalender, irriteert me. Ja, moet ik eerst weer gaan uitzoeken wat het precies is, zo'n issuekalender.
Maar goed, dat deed ik en het blijkt een kalender te zijn waar allerlei maatschappelijke issues op worden vermeld. Handig hoor, haha. Je vindt hem hier: klik.
Een heleboel issues zijn niet veranderd. Er is nog steeds een dag van het aangespannen paard. Er is een fietsnaarjewerkdag, een orange day en een roze maandag. Een dag van het levenslied en een luizendag. De issuekalender is echt helemaal vol.
Maar er zijn ook een paar issues die nieuwsgierig maken. Wat te denken bijv. van de nacht van de nacht? En de dag van het vermiste hart? Ik heb ze nog niet opgezocht. Want het is best leuk om er over te fantaseren!

Take a word: A New Year

Take a Word theme this week : A New Year. So here's my card.

Gelukkig Nieuwjaar = Happy New Year.

Want to see more? Click.

Zo en nu is er weer genoeg stilgestaan bij het nieuwe jaar. Over tot de orde van de dag. De kerstboom is de deur al uit, er moet weer gelijnd worden en hardgelopen. En natuurlijk moeten we januari even doorkomen!

De eerste dag

Deze vond ik mooi en geschikt voor vandaag. Een Plint gedicht van Fetze Pijlman. of eigenlijk andersom. Een gedicht van Fetze Pijlman, gebruikt door Plint.
Voor meer Plint: klik

2012

Voor iedereen die hier leest: een heel mooi 2012!