Taal

Het nieuwe boek van Paulien Cornelisse is ook weer superleuk om te lezen. Het is herkenbaar en vaak hilarisch. Ik lees het niet achter elkaar, maar af en toe een paar stukjes. In de trein zat ik weer hardop te lachen en dat zegt wat, want kort tevoren op het station was ik gewoon omver gelopen door een of andere kluns die niet uit z'n doppen keek. Dat was pijnlijk en ik werd er chagrijnig van, maar door Paulien knapte ik weer op.

Paulien ergert zich niet aan taal. 'Ik ben geen taalpurist', zegt ze. 'Taalpuristen zijn mensen die zo ontzettend genieten van de Nederlandse taal dat ze er een beetje opgewonden van raken. Ze worden verdrietig als ze iemand 'hun hebben' horen zeggen. Ik ben geen taalpurist, want daarvoor vind ik taal veel te leuk. Vooral als je er door verrast wordt'.

Zelf erger ik me wel regelmatig. Deze week was ik in een winkel waar ik een vest kocht. Een 'vestje' volgens de verkoopster en ze wees me op het bijpassende 'truitje', want dan werd het samen een 'twinsetje'. Ze wist vervolgens ook nog een bijpassend 'broekje'. Nu heb ik gewoon maat 38 hoor van broek, maar om dat nou een broekje te noemen? Het was geen korte broek en ook geen driekwart broek. Daar erger ik me dan aan. Maar het was een lieve, geduldige verkoopster en dus ging ik met het broekje en het twinsetje naar huis.