Zo leuk: op zoek naar mijn sleutels (jaha nog steeds niet gevonden) vond ik dit.
Het is een gedicht van onze oudste zoon die het maakte het toen hij net tien was.
In mei 1991.
Mijn vader, die wel van duidelijkheid hield, heeft dat er bij geschreven.
In zijn al een beetje bibberig handschrift, hij had Parkinson, schreef hij het hele gedicht op, mijn vader.
Schrijven ging hem nog goed af, al vond hij dat zelf niet.
Wat was hij trots op zijn oudste kleinzoon.
Ik ook, ik vind het een prima gedicht.
Het leuke is dat Bart ook nu nog gedichtjes maakt.
Zoals dit bijv.:
Ik zat hier op een bankje
En telde één snel schaap
Maar vóór het over de dam was
Viel ik al in slaap
Of dit:
Wanneer de ouden zongen
(een akelig geluid)
Dan piepten alle jongen
Haal ons het nest maar uit.
Nou, nog eentje dan:
Hij kan het nog steeds...
10 opmerkingen:
Het gedichtje van je zoon dat hij vroeger schreef was al heel mooi, maar de korte gedichtjes van nu vind ik super! Wat een talent...
Ik wens je een heel mooie zondag, en je sleutels terug...hihi...
Liefs,
Mirjam
Mijn moeder heeft in het laatje van haar nachtkastje nog werkjes van mij als kleuter (ben nu 42)
Erg leuk. Hij is vast tekstschrijver geworden?
Zo'n gedichtjes toveren een glimlach op mijn gezicht :-). Fantastisch !
Wat grappig
Voor een tienjarige een ongelooflijk gedicht... echt whow!
Maar de gedichtjes van nu zijn helemaal top... al helemaal zo goed als die van Toon...echt geweldig. Daar mag je fier op zijn!
Het zoeken van die sleutels brengt je wel naar mooie dingen!
Hahaha super!
Mooie gedichtjes, daar moet hij een bundeltje van maken.
Mooie gedichtjes voor elke dag. Zit een boekje in!
Een reactie posten