Poppenwieg voor Bertie via Nienke naar Anna.

Wie wat bewaart...
Dit is de poppenwieg die mijn vader 60 jaar geleden voor mij timmerde. De wieg was toen zachtgroen. Toen onze dochter de poppenwiegleeftijd had, verfde mijn vader de wieg wit.
En nu, voor onze kleindochter, kreeg de wieg een fris verfje van mijn man. Fris van Frits.
Mijn moeder maakte zestig jaar geleden het wiegengordijntje.
Zo'n dertig jaar geleden was dat gordijntje nog best, evenals het schattige lappendekentje. Maar daar vielen nu gaten in. En dus zat er voor mij niets anders op dan het gordijntje opnieuw (na) te maken.
Wie mij kent weet dat zoiets echt een hele opgave is, waar ik dan weken tegen aan zit te hikken.
Maar ik kon nog wel precies hetzelfde stofje kopen en het is gelukt. Er is heus wel wat op aan te merken, maar ik denk niet dat mijn kleindochter dat gaat doen.
Nu nog een lappendekentje!!Ik kan natuurlijk wel een dekentje haken, maar het moet echt een lappendekentje zijn.
Wonderlijk trouwens dat het schuimrubberen matrasje, met een linnen hoesje er om heen en daaromheen nog een lakenhoesje, nog helemaal goed was. Ik heb het gewoon in de wasmachine gewassen en ik dacht dat het misschien wel uit elkaar zou vallen. Maar niks. Schuimrubber en hoesjes zijn nog in perfecte staat. Na zestig jaar!!!
Mijn favoriete pop Koosje (ook zij is minstens zestig)  ligt er heerlijk zoals je ziet. Nu dus nog dat dekentje. Ja, met de winter op komst! Ik moet wel!
ps. Ik vind het model van de wieg ook zo leuk. Geen idee of mijn vader het zelf bedacht of een tekening gebruikte.
ps. 2. Anna heeft de wieg inmiddels gevonden. Ze vond het leuk en ze is dol op Koosje. Als ze bij ons is vraagt ze eerst naar Koosje. Maar de wieg... Anna bedacht dat het toch wel heel leuk zou zijn als ze er zelf in ging liggen. De wieg is stevig genoeg, maar die lat van het gordijntje zou zo in haar ogen kunnen komen. Dus dat hebben we maar verhinderd!