Toen ik zwanger was van ons eerste kind, we hebben het dan over 1980, was er nog geen sprake van een echo. Misschien dat het fenomeen bestond hoor, dat je op medische gronden een echo zou kunnen krijgen, maar ik had een gewone zwangerschap en we moesten ook gewoon afwachten wat het zou worden.
Ik wist heel zeker dat ik een meisje zou krijgen, dus de verrassing was groot toen het een jongetje bleek te zijn.
Ook bij het tweede kindje, 3 jaar later, was een echo niet aan de orde.
En mijn gevoel werkte weer niet, want nu was ik er van overtuigd dat het een jongetje zou zijn. Maar het was toch echt een meisje.
Bij het derde kindje, weer bijna 3 jaar later, kreeg ik wél een echo. Dat had een medische oorzaak.
Eigenlijk wilde ik toen niet weten wat het zou worden. Een derde verrassing leek me mooi.
Maar de gedachte dat een wildvreemde echoscopist zou weten wat voor kind ik zou krijgen en ik niet, vond ik onuitstaanbaar en dus zei ik ja op de vraag of ik het wilde weten.
'Het is een meisje' werd me verteld. 'Voor 99,9 % zeker, mevrouw, al is het nooit helemáál zeker'.
Ha en dat werd dus onze tweede zoon.
Een complete verrassing en ik heb echt even moeten wennen aan de gedachte en vooral aan de naam. Er zat eigenlijk alleen een meisjesnaam in mijn hoofd, met ergens in een ver hoekje een jongensnaam voor die 0,1%.
En nu?
Er worden nogal wat echo's gemaakt tegenwoordig. Mijn zoon en zijn vriendin weten al een hele tijd wat het gaat worden. Ze vertelden het ook meteen en wij weten het dus ook. Makkelijk hoor in verband met de aan te schaffen spullen. En de te verzinnen naam.
Mijn gevoel dat me bij mijn eigen kinderen behoorlijk in de steek liet, werkte nu wel. Ik dacht echt dat het een... zou zijn en dat klopte.
En de tweeling? Veel echo's. De tweeling wordt goed in de gaten gehouden. Dat is natuurlijk het allerbelangrijkste. Maar bij de volgende echo zullen dochter en schoonzoon het weten. En ook nu denk ik het te weten. We zullen zien of ik gelijk heb!
11 opmerkingen:
spannend...
Toen mijn oudste dochter geboren werd, in januari 1984, werd er ook geen echo gemaakt tijdens de zwangerschap. Pas toen ik ruim 2 weken over tijd was, werd deze wel gemaakt, om te zien of de baby het nog goed had. Maar er werd niet eens gevraagd of ik wilde weten wat het zou worden. Bij de tweede, 6 jaar later, is er ook pas een echo gemaakt toen gedacht werd dat zij verkeerd lag. Ook hier was het een grote verrassing. Ik had het ook niet willen weten van te voren, want ik vind de verrassing zo bij de bevalling horen. Kan me ook niets voorstellen bij al die zwangerschappen die al weten of ze een zoon of een dochter krijgen... zo zonde dat het geen verrassing meer is. Vind ik dan hè... Maar het in de gaten houden is natuurlijk wel heel erg fijn.
Fijne dag,
Liefs,
Mirjam
Met die echo's waren ze toendertijd niet scheutig. Ik heb ze ook niet gehad. Had het ook niet willen weten, geloof ik. Hoewel ik toch best nieuwsgierig was. Inderdaad, spannende tijden....
jaja Bettie"in onze tijd"...wat vliegt de tijd,precies of het gisteren was,hee!
ook bij mij maar 1echo,toen was dat niet zo van doen,precies als bij jou ,maar nu ikzelf oma ben en die echo's zag of meemocht met ons dochter voor "een pretecho" was dat wel altijd feest!!!wanneer je zo die handjes enzo begint te zien,das superspannend maar ook wel n beetje die ongerustheid,heb je dat ook?
Tja tijden veranderen maar ik wist het wat het zou worden en wel ook om medische redenen deden ze vruchtwater punties en ja dan weet je het echt zeker met die chromosoompjes ,
Maar toch bleef het een verrassing want je geloofd het pas als het er is hoor ,mooie technieken allemaal in deze tijd blijft spannend vind ik ,is allebij erg leuk
Drie kinderen en nooit een echo gehad. Ik liep altijd over tijd, bij de jongste drie weken. Ik was ervan overtuigd dat het een derde jongen zou worden. Bevalling alleen met mijn man gedaan omdat de dokter het 'druk' had. Bleek het een meisje te zijn, wat pas na een volle dag tot me doordrong.
Nee eind 70-er jaren ook niet gehad.
Ik wist vrijwel zeker dat het een meisje zou worden, toen zei de vroedvrouw een jongetje.................... oh nee toch een meisje.
Bij Helene las ik dat je last van exceem hebt, mag ik vragen welke?
Ik heb zelf blaasjes exceem aan handen en dat is ook erg vervelend, niet alleen de jeuk maar ook de verhardingen van diverse plekken.
Wat heerlijk al die baby'tjes onderweg. Een feestje! XX Esther
Nou en of heb ik dat, Debora. Absoluut. Oh Marthy, na een dag... Ik zit hier met een hele grote grijns. En Lot ik weet niet of het blaasjeseczeem is. Soms zijn het blaasjes. Soms ook hele droge plekken met kloven, al dan niet open. En niet alleen aan mijn handen. Mijn eczeem is constitutioneel wat ik vertaal met: de aard van het beestje.
Mijn dochters zijn van 1977 en 1978. Een echo was er niet bij toen. En de hartslag werd met een houten toeter beluisterd.
Ben ik dat nu al vergeten van de tweeling (dementie light???) of heb ik dat gewoon niet gelezen? Ik weet het niet meer maar wel spannend. Felicitatie!!!
Ik ben van de "echotijd" maar wij wilden het niet weten... zo zalig spannend tot het laatste moment... Ik zou het weer terug opnieuw zo doen...Raar?
Hou je ons op de hoogte van de vorderende "omaschappen"?
Een reactie posten