Zeehondendag

Wat was het deze week heerlijk op het strand van Egmond. Aan zee.
En hoewel we er tamelijk regelmatig komen is het er altijd heerlijk. Weer of geen weer, maar deze keer was het weer.
We liepen van Egmond naar Bergen, dronken daar wat en liepen weer terug.
De duinen, de zee, een kwal, een blauwe vlieger in de blauwe lucht, een paar schelpen met een gaatje, een bootje in de verte met wat vogels...

Nou, meer heeft een mens niet nodig eigenlijk.
En toch... altijd kijken we uit naar een zeehond. Altijd.
We denken vaak dat we er een zien ergens ver weg. Soms versnellen we onze pas om er vlug te zijn. Maar meestal zien we het verkeerd en blijkt het, als we dichtbij zijn, toch een visser met een sleepnet te zijn of een klein bootje of een surfer of zoiets.

Afgelopen woensdag, wist ik gewoon dat het een zeehondendag zou zijn.
Ha en dat was het ook. We zagen ze twee keer. 'Ze', want het zijn er altijd meer.
De eerste keer zat mijn fototoestel te diep in mijn rugzakje en dat was eigenlijk wel fijn, want zo hoefde ik alleen maar te kijken en dat deed ik ook.
De tweede keer had ik het ding in mijn hand en knipte één keer in de hoop dat het zou lukken.
En kijk,  een topfoto is het zeker niet, maar je kunt hem echt zien, met een beetje goede wil.

Het was een echte zeehondendag!