The Light between Oceans

Ook van deze film had ik het boek al gelezen. En ik vond het boek mooi.
'Aan het eind moest ik een beetje huilen', schreef ik toen over het boek.
Hier: klik
Als je hierboven klikt, lees je een beetje over de inhoud van boek en film. Ik wilde er toen en nu nog steeds, niet teveel van vertellen. 
Het is al lang geleden dat ik het  boek las. Het verhaal zat nog wel in mijn hoofd, maar zonder details.
Daarom durfde ik het risico van de film te nemen.

En een risico nemen, dan weet je dat het ook fout kan gaan.
In dit geval, bij mij,  was dat zo.
Ik heb de film uitgekeken, ik heb me niet verveeld of zo, maar het deed me niks.
En het boek... nou ja dat schreef ik al. Daar moest ik een beetje om huilen, omdat ik het probleem zo goed kon aanvoelen.
Terwijl het totaal niet iets is dat ik heb meegemaakt, verre van dat. 
 Van de film  vond ik de spelers goed, de entourage was prachtig, maar het dééd me niks. Jammer!
Misschien is het interessant om nu het boek nog een keer te gaan lezen. Want het kan natuurlijk ook best zo zijn dat ik het boek nu minder waardeer dan toen. Tja, ook een ouder wordend mens maakt groei door.
Maar of ik dat ook ga doen, het boek herlezen, dat weet ik nog niet.
Er ligt nog een hele lange leeslijst te wachten. Een leeslijst die maar nooit korter wordt, omdat hij steeds opnieuw gevoed wordt, oa door blogs die ik lees.

Nb: De titel van het boek is anders dan die van de film. Het boek is getiteld: Het licht van de zee. En de schrijfster is M.L. Stedman.
(Ik ga er vanuit dat het een vrouw is, gek eigenlijk. Ook de film is denk ik een beetje een vrouwenfilm. Mijn man was de enige man in de zaal. Ik ben trots op hem, hahaha!)