Totaal aantal pageviews

maandag 14 november 2016

Zo treurig

Ik heb een hele tijd staan te kijken naar dit schilderij in het Westfries Museum in Hoorn.

Ik dacht eerst even aan een weeshuis of zo. Maar hier is iets heel anders aan de hand.
Dit geportretteerde gezin bestaat uit een vader en een moeder en twee levende kinderen. In de mandjes zijn de gestorven kinderen van het gezin afgebeeld. Negen gestorven kindjes.
Drie daarvan zijn afgebeeld met open oogjes. Dat zou kunnen betekenen dat ze geleefd hebben. De andere zes hebben de oogjes gesloten en dat zou betekenen dat ze dood zijn geboren.
Zo verschrikkelijk treurig vind ik
De maker van het schilderij is onbekend. Het afgebeelde gezin is naar alle waarschijnlijkheid dat van Jan Gerritz Pan uit Enkhuizen. De achtergrond, met die schepen verwijst naar 's mans beroep: reder.
Dit schilderij is uit 1638 en Pan was in 1630 getrouwd met Wybrich Strijckebolle. In de doopboeken zijn de namen van 9 gedoopte kinderen te vinden, tussen 1631 en 1649.
Er wordt vermoed dat er misschien wel drie tweelingen bij zijn of misschien een drieling. Omdat de ouders nog niet zo oud zijn en door de manier waarop ze gegroepeerd zijn.

Oh en natuurlijk moet ik meteen denken aan onze tweelingkleindochters. Die onder zeer gunstige omstandigheden, namelijk in een ziekenhuis en omringd door deskundigen en na zeer veel controles, helemaal gezond werden geboren. Het was heftig, maar er is iets prachtigs uit voortgekomen.
Déze moeder, van het schilderij, stond telkens weer met lege handen. Het is lang geleden, maar mijn hart gaat naar haar uit: Wybrich Strijckebolle.

Ik was trouwens in het museum om te kijken naar de gestolen en  uit Oekraïne teruggekeerde schilderijen, of liever gezegd wat daar nog van over is. Dit schilderij hing in dezelfde zaal.
En ik was er zo van onder de indruk dat ik nu niet weet of dit schilderij ook weg was en weer terug, of  dat het een kopie is. Ik heb er helemaal niet meer opgelet.
Maar ik was nog wel genoeg bij mijn positieven om een bijdrage te leveren aan de restauratie. Daar is veel actie voor gevoerd en het schijnt dat het bedrag van 72000 euro inmiddels bij elkaar is. Leuk vind ik dat.
Nu de rest nog terug, zodat er geen lege lijsten meer hangen.


12 opmerkingen:

miekequilt zei

Ach lieve hemel, wat een mooi maar intriest schilderij.

izerina zei

Ik heb gelezen,dat veel moeders uit die tijd,zich niet aan hun kinderen durfden hechten. Omdat er zoveel de kleuterleeftijd niet haalden. Zelfbescherming maar triest voor de kinderen

KnutzEls zei

En dan mogen wij nu van geluk spreken dat de zorg, ondanks alle negatieve berichten, toch zo goed is hier. Maar ook ik heb meelij met de moeder en vader van die kinderen.

Pippa's Hus zei

Wat verdrietig, maar een bijzonder schilderij. XX Esther

Emie zei

Kan me helemaal voorstellen wat een impact dit schilderij voor je heeft. Maar vooral ook wat een tragiek in zo'n gezin.

Marthy zei

Verdriet om verloren kinderen is van alle tijden. Wat in en in triest...

Matroos Beek www.beekblog.com zei

Nog geen honderd jaar terug was de kindersterfte, zeker rond en kort na de geboorte gigantisch hoog. We zijn op dat vlak enorm vooruitgegaan. Dat wordt weleens vergeten. Wat een harde tijden moeten dat zijn geweest...

Mrs. T. zei

Ach wat verdrietig ...

Alet Venhuizen zei

Zo'n schilderij laat je zeker niet koud. Heftig hoor!

Katrien zei

Wat een bijzonder schilderij/ verhaal.

Villa Zeezicht zei

Jee, ik snap dat dit schilderij je raakt, mij raakt het verhaal van al die verloren kindertjes me ook. Ik had nog nooit eerder gezien dat gestorven kinderen op deze manier toch deel bleven uitmaken van een gezin. Mooi en vreselijk triest tegelijk...

Het lieve leven... zei

Slik....