Rumoer in de stad.

We gingen eigenlijk naar het Haagse Gemeentemuseum, om de Mondriaan/De Stijltentoonstelling te zien.

En misschien wel om deze gebakjes te proeven.
Ha, maar Mondriaan bereikten we niet en de gebakjes dus ook niet. Want toen we boven waren zagen we dat er ook nog een andere tentoonstelling was, deze:
Rumoer in de stad, de schilders van tachtig.

Toevallig houd ik heel erg van deze periode in de kunst, dus we gingen precies de andere kant op. Zonder ook maar een seconde te twijfelen. Mondriaan komt nog wel eens.
Oh man, wat hing daar toch weer prachtig werk.

Isaac Israels (1865-1934), Dienstmeisjes op de Leidse Gracht.

Of dit schilderij, ook van Isaac Israels

Koffiepiksters, ca. 1893

    En van Breitner

George Hendrik Breitner, De Waspit, ca 1893

Ik wist niet eens wat een waspit was.
Het is een meisje uit de lagere klasse, dat moet werken in een fabriek om het hoofd boven water te houden. Werken voor je brood is niet erg, maar deze meisjes werden uitgebuit, aan het eind van de 19e eeuw en begin 20e eeuw. Wonen in sloppenwijken. Absurd lange werktijden en zeer weinig loon. Een waspit, moest urenlang staande kaarsen gieten.
Koffiepiksters moesten op stoffige zolders, slechte bonen uit geïmporteerde koffiebonen pikken.
Israels en Breitner schilderden deze arbeidsters en maakten het niet mooier dan het was.

In 1887 vond er in de Tweede Kamer een verhoor plaats van fabriekseigenaren en arbeiders.
Vraag: Gij moet dus bakken met stearine overgieten in vormen en de kaarsen afsnijden? Dat is uw werk gedurende 36 uren? Van zitten kwam dus niets in?
Antwoord: Neen, mijnheer
Vraag: Kreeg gij 's nachts geen rustuur?
Antwoord: Van twaalf tot een
Vraag: En gedurende dien tijd, kondt gij dan wat op den grond gaan liggen?
Antwoord: Ja, dat zocht ik maar een zachte plank op.

Er was nog veel meer moois te zien. Veel meer. Ik denk dat ik nog wel een keertje ga kijken. Het is zo dichtbij, het kost niets (met de museumjaarkaart) en het is prachtig.
Meer info: klik