Zo hebben we besloten niet meer structureel te gaan oppassen. Het is te vermoeiend geworden. Een dag Den Haag en een dag Amsterdam... te vroeg weg, te laat terug en ik heb best nog wel veel pijn. Ik had sowieso een dag nodig om bij te trekken.
Ik vind het heel erg, we hadden het graag willen doen tot de jongste drie naar school zouden gaan, over anderhalf jaar.
Maar er is ook een voordeel en dat is dat we nu ingezet kunnen worden als de nood aan de man is, ziekte of grote drukte of zo. Toch, terwijl ik dit opschrijf, zit ik heel hard te slikken hoor... Heel hard.
En de tweede consequentie is dat ons fijne Kangootje echt total loss is verklaard. Dat zat er dik in, maar je houdt toch wat hoop.
Afscheid nemen van zo'n auto is heus niet dramatisch, maar je denkt toch aan wat er allemaal mee is gebeurd. Dat we er mooie vakanties mee hadden, dat we er midden in de nacht mee naar het ziekenhuis reden toen onze kleinzoon werd geboren, nou ja nog veel meer.
En tenslotte hebben we min of meer besloten om geen auto meer te nemen.
In ieder geval willen we dat een periode proberen, tot de lente. Als blijkt dat het toch niet lukt zonder auto, kunnen we natuurlijk altijd terug.
Het idee kwam zo maar op. We maakten een lijst met plus- en minpunten en de pluspuntenlijst was echt veel langer.
Op dit moment hebben we voor vijf dagen een vervangende auto.
Daarna moeten we er dan eentje huren als het echt nodig is. Als we bijvoorbeeld naar Zeeland gaan, dan zullen we dat met een huurauto proberen.
Mijn man heeft inmiddels al weer gereden, in die vervangende en morgen ga ik ook even mee.
Vandaag nog niet...
25 opmerkingen:
Een knuffel door de lucht X
Jemig Bettie, ik,lees net je bericht van gisteren en deze, jullie hebben een heel leger engeltjes op je schouder gehad. En niet meer structureel oppassen, dat gaat jullie vast en zeker aan het hart. Ik vond het al een hele prestatie hoor, twee keer zo'n eind rijden per week. Zonder auto kan ik me jullie niet zo goed voorstellen, jullie gaan toch ook vaak met de fietsen achterop weg... maar daar hebben jullie vast iets op bedacht. Mocht er een noodsituatie ontstaan dan heb je mensen in de buurt waar je kunt aanklopen hoor :)
Je hebt wel wat te verwerken denk ik... sterkte voor jullie allebei.
Zoiets hakt er natuurlijk behoorlijk in, ik kan nog niet autoloos door het leven maar als ik klaar ben met werken denk ik daar wel over na.
Oppassen is lastig als je er telkens zo ver voor weg moet. Wij doen het ook niet op het kleinkind dat op 1,5 uur rijden (als er geen files zijn en die zijn er altijd op de A2 en A15) van ons huis woont. Vind het op zich wel jammer, maar dat is voor mij geen optie.
Natuurlijk kan een mens zonder auto, maar ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken. Afhankelijk zijn van openbaar vervoer of huurauto's, ik zou het niet willen als het niet hoeft.
Nemen jullie deze beslissing misschien niet al te snel om er geen meer te nemen, zo kort na het nare ongeluk? En stel, je moet voor nood oppassen, kun je dan met het openbaar vervoer snel ter plekke zijn? (Ik weet niet waar jullie wonen.)
Sterkte in ieder geval met alles.
In gedachten bij jullie, wat een beslissingen gaan jullie nemen, maar jullie kunnen het nu gelukkig nog zelf beslissen en dat is een groot goed.
Het bevalt mij prima zonder auto, al is het even wennen.
Het openbaar vervoer is vrijwel overal goed in Nederland en goedkoper dan autorijden, geen files en beter voor het milieu.
Hier kan je ook gebruik maken van auto's die je kunt lenen die gewoon hier en daar langs de straat staan, hier in de wijk wel een stuk of 6 dacht ik. Daar heb je dan een pasje voor en kost alleen geld als je hem gebruikt, zo niet kost het niets. Ik heb er nog geen gebruik van gemaakt. Maar het is wel goedkoper dan huren bij een garage. Laat je maar eens informeren.
Jammer van het oppassen, maar je gezondheid is belangrijk, want de kleinkinderen willen nog heel lang genieten van opa en oma toch?
De klap en het bewustzijn komt vaak achteraf... Tijd om nieuwe keuzes te maken, maar makkelijk is dat zeker niet. Veel goede moed en lieve groet X
Mijn mams wilde niet 1x per week oppassen. Gelukkig wilde ze dat wel 1x per jaar een week.
En zo konden wij als jonge ouders met zijn tweetjes weg. Luxe en zeker zo belangrijk.
Misschien voor jullie een idee?
En dat jullie het zonder auto gaan proberen, lijkt me een uitdaging. Ik lees graag je ervaringen.
Dat is schrikken geweest, ik lees net van jullie ongeluk.
Wat een geluk dat jullie (bijna) geen lichamelijke klachten hebben en dat er geen andere bij betrokken zijn geweest.
Het zal wel vreemd zijn dat van de een op de andere dag, zoveel dingen gaan veranderen, geen auto, niet meer oppassen.
Dat zal allemaal een plaatsje moeten krijgen!!
Oke misschien is het inleveren van je auto goed voor het mileu, maar je bent ook minder mobiel, volgens mij heb ik weleens gelezen op je blog dat je minder goed kunt lopen. Het oppassen, ik weet het niet uit eigen ervaring, maar de band die je zo met je kleindinderen opbouwt is onbetaalbaar.
Ik wens jullie veel sterkte en misschien is het spreekwoord waar, komt tijd komt raad :)
Pas goed op,jullie zelf, liefs Anita
Ze zeggen altijd dat je nooit besluiten moet nemen direct na een crisis. Snap wel dat jullie van het structureel oppassen afstappen, maar ook nog zonder auto is nogal een ingrijpende stap.
Want 'even snel' naar de kinderen of kleinkinderen dat gaat niet meer zo makkelijk. Spontaan een uitje. Alles moet je plannen. Ik spreek uit ervaring. Ook al zijn er goede aansluitingen, je woont meestal niet naast het station, dus moet ook nog reizen van en naar station. En vergeet niet wat je nu allemaal gedachteloos in de auto meeneemt, je dan moet tillen.
In de auto zou ik er naar mijn dochter 30 minuten van deur tot deur over doen (zonder file he). Met openbaar vervoer 3 x zo lang.
Nu in de zomer is het prettig om zo zonder jas naar de bushalte te lopen. In de winter in de sneeuw is het een ander verhaal.
Dus denk er nog over na.
Komen deze beslissingen plotseling of speelde het op de achtergrond al langer? Mocht het achteraf toch anders voelen,dan kun je altijd nog terug. Sterkte met alle verwerken.
Grote besluiten na zo'n ingrijpende gebeurtenis die duidelijk nog moet bezinken. Neem er de tijd voor. Wacht niet te lang met meerijden, daar moet je echt even doorheen.
Zonder auto lijkt me gezien je fysieke omstandigheden geen aanrader maar dat besluit is makkelijk terug te draaien. Sterkte gewenst.
Ja, zo'n gebeurtenis zet aan tot denken. Ik kan begrijpen dat het oppasgebeuren een zwaar besluit is maar bedenk dat jullie de kleinkinderen toch wel regelmatig zullen zien. En zonder auto, bij ons zou dat niet gaan maar jullie wonen in een plaats met een treinstation. Inderdaad, probeer het uit, over een paar maanden weet je of het bevalt. Veel wijsheid toegewenst want het zijn zeer zeker hele besluiten die je neemt.
Waarschijnlijk een goed besluit om het even zonder (eigen) auto te doen. Gewoon lekker uitproberen en een nieuw ritme vinden. Sterkte ermee.
ZO, een boel beslissingen na het ongeluk. Misschien blijkt later dat het toch een soort van 'geluk bij een ongeluk' is geworden. Reizen jullie nu al veel met het OV bijvoorbeeld?
Sterkte met al die veranderingen wat betreft het oppassen. Zonder auto, hoe dat gaat weet je pas als je het probeert, goed idee om het zo aan te pakken.
Heftig allemaal Bertie. Wij spelen ook wel eens met de gedachte om de auto weg te doen. Het heeft voors en tegens natuurlijk. Lekker gaan uitproberen en kijken naar welke kant de balans doorslaat. Sterkte met alles.
Even goed de rust nemen voor je verder beslist, dat is een goed idee. En alles valt weer terug te draaien. Ook het oppassen, als jullie dat weer willen. Ook fijn om bij te kunnen springen als de nood aan de man is.
En misschien denken jullie in de lente wel; die auto hadden we veel eerder weg kunnen doen.
Fijne rustige zondag,
Liefs,
Mirjam
Wikken en wegen ....
Ja, soms is iets schokkends ergens goed voor. Je gaat ineens toch wat anders kijken naar de zaken. Jammer dat het oppassen wegvalt, jullie deden het graag. Zonder auto is wel een stap, maar als het OV goed is en je bij voorkomende gelegenheden gemakkelijk een auto kunt huren, lijkt het me te doen. Gewoon uitproberen inderdaad.
Lees net je logje. Wart vreselijk. Heel ingrijpend. En neem ook de tijd om het te verwerken. Soms wordt het oppassen idd teveel. Je wilt zo graag, hè? Sterkte met alles.
Liefs Joanne
Sterkte en dikke kus!
Goed besluit. Vertrouw daar op.anderz nam je hem niet. Wij hadden ook eens een kangoo..... Zo fijne auto. Mijn lievelings auto.
ik heb ook geen auto meer, maar gebruik gemiddeld een keer per week een greenwheels-auto. Daar ben ik er enthousiast over, er staan er heel veel, ook bij veel stations zodat je als je ergens met de trein heen gaat van daaruit makkelijk verder kan reizen. Per keer maak je wel kosten, maar vergeleken met een auto voor de deur valt het heel erg mee.
Mijn ouders konden ook niet structureel oppassen wegens te ver weg. Maar mijn moeder stapte altijd prompt in de trein als ik in opvang-nood zat. En daarvoor ben ik nog steeds dankbaar, want dat zijn de ogenblikken waarop je écht op een oma of opa wilt beroep doen.
Een reactie posten