Door het oog van de naald

Gisteren stond er een groot artikel in de krant over de gevaren van autorijden als je vermoeid bent.
Bedoeld als waarschuwing voor mensen die op vakantie gaan en oververmoeid en oververhit toch gaan rijden . Een slapeloze nacht staat gelijk aan 0.9-1.0 promille alcohol in je bloed en dat is twee keer de wettelijke limiet voor ervaren bestuurders. Foto erbij van een ernstig gewond slachtoffer en de hulpdiensten
Dat was gisteren.
Eergisteren hadden wij zelf zo'n ongeluk. 
De avond ervoor waren we laat teruggekomen uit London en de volgende morgen waren we al weer vroeg op pad, vanwege oppasdag. Op de terugweg ging het mis.
Het was hartstikke warm, mijn man reed en is even in slaap geraakt, denken we. We zaten op dat moment op de linker weghelft en kwamen terecht in droog gras, schampten hard een lantaarnpaal en de vangrail. Op dat moment werd ik wakker, de auto kantelde, maar kwam weer recht en daar stonden we.
Op de rechterhelft had een man het gezien, die stopte en belde de politie en vermeldde dat er gewonden waren.
Vlak daarna belde Frits zelf, maar toen was alles al in beweging gezet en kwamen bergingsbedrijf, ambulance en politie binnen de kortste keren ter plaatse.
De ambulance verdween meteen weer toen ze ons gezien hadden, want wij hadden helemaal niks.
De auto wel, maar dat is nauwelijks interessant.
De politieagent zei dat mijn man heel goed had gestuurd en dat het heel veel slechter had kunnen aflopen. 'Jullie zijn door het oog van de naald gekropen, er moet een engeltje op jullie schouders hebben gezeten'.
De bergingsdienst nam de auto en ons mee en in hun kantine mochten we wachten tot de verzekering had bepaald hoe er vervangend vervoer geregeld zou worden.
De man van de bergingsdienst (in mijn ogen was het nog een jongen, maar zo deskundig), vertelde dat er zo ongeveer vijf keer per dag een dergelijk ongeluk gebeurt, helaas vaak met een veel slechtere afloop.
Ik was helemaal niet van plan de kinderen te bellen, maar de bergingsdienstman, overtuigde ons om dat toch te doen. De schrik zou anders veel groter zijn, zei hij.
De kinderen waren meteen bereid om ons te komen halen, maar dat hoefde niet want we kregen een taxi.
Wij hadden nog nooit zoiets meegemaakt, maar tsjonge, wat is alles uitstekend geregeld in Nederland. Wat een deskundigheid en wat een hulp.
We zijn nog steeds wat aan het bekomen, want het had zoveel slechter kunnen aflopen. Niet alleen met ons, maar we hadden ook andere auto's kunnen raken.
Pffff!