Sky Garden London

'In London is alles duur' wordt er vaak gezegd. Helaas is dat ook zo. Toch zijn er ook veel zaken gratis. De grote musea bijvoorbeeld (behalve als er een speciale tentoonstelling is).
Maar dat London Eye bijvoorbeeld, is heel erg duur.
Niet dat ik daar ooit in zou durven hoor.  En ik zou het er ook niet voor over hebben, omdat er een prachtig, gratis alternatief is: Sky Garden.
Dat is een heel hoog gebouw, 160 m , met een restaurant on top en vandaar heb je een prachtig uitzicht, echt geweldig. Je kunt helemaal rondlopen, uitzicht aan alle kanten.

Ik wist dat je voor een bezoek moest reserveren, maar dat had ik niet gedaan.
Ha, we probeerden het toch.
We waren er om een uur of vijf.
'Nee hoor, geen mogelijkheden meer', zei het meisje aan de balie. 'En morgen en overmorgen ook niet'.
Ik slijmde nog een beetje bij de man die het publiek dat wél had gereserveerd, binnen moest laten.
'Aah, mogen we nou niet gewoon achter dat groepje aanlopen? Please?'
Maar nee dat zat er niet in.
'Is er dan ergens hier in de buurt een leuk restaurant?'
Hij dacht even na en wees ons al een richting aan, toen hij ineens dacht: 'Nou vooruit dan maar, die oude mensen...'  Ik zag het gebeuren.
Hij legde zijn vinger op zijn lippen en fluisterde:'Just follow me'.
Daarna tilde hij een afzetlint op en ging er,  met ons in zijn kielzog,  onderdoor. We stonden voor de lift. 'Enjoy'zei hij en ging er vandoor.
Wow, wat een geweldig uitzicht hadden we. Echt fantastisch. Het was natuurlijk stralend weer en heel helder en we enjoyden volop.

 De sky-line van London is de laatste jaren nogal veranderd, maar zeker niet minder geworden. En nog steeds wordt er volop gebouwd. Soms spectaculair!

Toen we uitgekeken waren en weer beneden,  heb ik de man die ons toeliet hartelijk bedankt. Hij had verteld dat hij wel eens naar Amsterdam wilde. Dus ik gaf hem mijn mail-adres en de belofte hem een mooie rondleiding te geven als hij inderdaad ooit in Amsterdam zal zijn.

Ps: Dit was ons tweede gelukje, na de kaartjes voor Frida Kahlo.
Ik kreeg ook nog een zakje chips, omdat ik dat wilde kopen (was een klein beetje duizelig door de hitte en de hoogte) en niet had gezien dat de bar al dicht was.  'My pleasure, Ma'm'. Gelukje drie.
En we hadden (net als trouwens bij ons vorige bezoek) 20 pond gevonden. De vorige keer hadden we het aan een goed doel gegeven, maar nu lag het gewoon op straat, op een hele drukke plek. Tja...

Pech hadden we ook, nou ja een klein beetje. Maar daarover een andere keer.