Lampje

Ik zeg het maar even vooraf: dit blogje gaat over een kinderboek.
Maar het is toevallig wel het allermooiste boek dat ik dit jaar las. Niet alleen van de kinderboeken dus, maar echt van alle boeken. Het Al-ler-mooi-ste!
Annet Schaap, de schrijfster,  kende ik al heel lang als illustratrice.
Maar nu heeft ze zelf een boek geschreven en ik ben zo blij dat ik het heb gelezen.
Dit zegt ze er zelf van op haar site:
Een verhaal over geheimzinnige zeewezens en stoere piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland, dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat. Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.

Ik had al vaag wat mooie recensies gezien en omdat ik Annet Schaap kende als illustratrice, ging ik er vanuit dat het een prentenboek zou zijn. Ik dacht het boek voor Anna te kopen in de kinderboekenweek. Het was er niet. Hè... het Gouden Griffel boek niet tijdens de KBW in de winkel?
'Het lijkt wel of iedereen dat boek wil hebben',  zei de verkoper. 'Morgen is het er weer'. 'Ik ben er morgen ook' zei ik nog.
Ik was er, ik bekeek het boek en kocht het. Niet voor Anna, die is nog te jong vind ik,  maar gewoon voor mezelf.
Ik vind het een verhaal, een roman, een kinderboek. Het is spannend. Het is sprookjesachtig.  Het gáát ergens over. Het is prachtig geschreven, in mooi Nederlands. Met zinnen om te onthouden. Het is een boek om over na te denken. Om te herlezen.
Ik kan er meer van zeggen natuurlijk. Veel meer, maar dat doe ik niet. Lees!
Nou alleen nog dat ik verliefd ben geworden op Lampje, die eigenlijk Emilia heet.
Ze zit in m'n hart, dat kind.
Voor altijd!

En nog een ding. Het boek is niet heel erg geïllustreerd. Een zwart-wittekening, iedere keer als er een nieuw deel  begint.  En een minitekeningetje bij ieder hoofdstuk.
Maar Annet Schaap vertelt op haar site dat ze de figuren wel uitgebreid voor zich zelf heeft getekend en die kun je zien, daar. Maar beter lees je eerst het boek!