Noten bij de fiets

Het is zover: mijn man en ik hebben allebei een elektrische fiets.
Na het ongeluk, toen we besloten hadden om in ieder geval tot maart geen auto meer te nemen, bedachten we meteen dat een elektrische fiets dan misschien wel iets voor ons zou zijn.
Dat was ons trouwens al eerder door diverse mensen aangeraden. Maar we vonden het allebei nooit zo nodig, want we hadden geen probleem met fietsen. Nou ja, behalve dan dat ik echt een hekel heb aan fietsen met wind tegen en op een of andere manier waait het hier altijd en is de wind ook altijd tegen.
Echt een probleem was het niet en ik vond ook dat ik moest blijven bewegen.
Nu, zonder auto, leek het ons toch wel handig.
We hikten er de hele zomer een beetje tegen aan op een of andere manier, maar een paar weken geleden was het dan toch zover.
Ik vond het eerst nog een beetje eng ook, maar dat was het niet.
Het waaide heel hard de dag dat ik er voor het eerst eentje ging proberen, maar ja, daar had ik totaal geen last van, ik zoefde heerlijk over de dijk langs het IJsselmeer.
Op de terugweg, bleek de accu leeg te zijn en kon ik meteen voelen hoe dat was, want ik moest nog wel terug naar de winkel. Viel mee, trouwens.
Enfin, nog voor ik er was wist ik dat dit hem zou worden.

 Die week hebben we nog een paar fietsen geprobeerd, maar allebei vielen we op de eerst geprobeerde fiets. Dat had de man van de winkel dus heel goed ingeschat nadat hij onze wensen had aangehoord.
Vorige week was het zover. Verzekering geregeld, een paar kleine dingen afgesteld en nu zijn we de trotse bezitters van een heerlijk vervoermiddel.
Ik heb tot nu toe ruim  125 kilometer gefietst. Tsjonge, echt fijn.
Het punt is dat de accu de eerste keer helemaal leeg gereden moet worden, nou ja bijna, en pas dan weer mag worden opgeladen. Dat geldt ook voor de tweede keer en de derde keer. Daarna kun je hem gewoon altijd opladen, zodat je nooit een lege accu zult hebben.
Wel jammer, dat we nu, met dit mooie weer niet echt een lange tocht durven te maken.
Maar het is veel hè, 125 km op één volgeladen accu. Het betekent dat we makkelijk naar onze kleindochters in Amsterdam zullen kunnen fietsen. En ook naar het strand in Egmond.
Boodschappen doen is een pretje. We zijn ook sneller op sommige plekken, dan we vroeger met de auto waren.
Tot nu toe zijn we superblij.
Ik loop nog steeds niet goed en zeker niet voldoende, dus dit is echt heerlijk. Wat een uitvinding!!!

Ps:  Wat hebben die nootjes er nou mee te maken? Nou, die kregen we erbij om onze eigen accu op te laden. Vond ik wel een grappige gedachte: geen boter bij de vis, maar noten bij de fiets.
Een buurvrouw die een fiets van hetzelfde merk heeft kreeg,  op de eerste verjaardag van haar fiets, een bon voor twee taartjes. Om het te vieren.

Ps2: Eén nadeel tot nu toe ontdekt, namelijk dat het veel kouder is. Misschien doordat je minder inspanning levert en doordat je harder gaat en ook omdat het kouder wordt natuurlijk. Gelukkig is daar wat aan te doen.