Gisteren lag de humor op straat, vandaag een tekening.
Toen ik nog juf was, maakte ik met de kinderen altijd aan het begin van het jaar, grote mappen.
Mappen van behangpapier en die werden dan beschilderd.
In die mappen werd het werk dat ze maakten verzameld.
Tekeningen vooral, maar ook volle schriften en platte knutsels.
Het werd altijd een puinhoop, als alles wat er aan het eind van het jaar nog aan de muur en in de gang hing, er ook nog in gestopt moest worden.
Want hoe vaak ik ook zei dat ze hun naam er op moesten schrijven, dat gebeurde toch niet altijd. Sommige kinderen wilden het helemaal niet mee naar huis nemen, maar het moest.
De tekening hienaast zag ik liggen op straat.
Zo te zien had Mahmud van zeven, zijn best gedaan. En zijn juf ook, met die keurige naam en zijn verjaardag er op.
Helaas zal dit werkje Mahmuds moeder niet onder ogen komen, ben ik bang. Misschien wilde Mahmud ook niet.
Thuis verzamelde ik trouwens ook altijd het werk van alle drie onze eigen kinderen.
Vanaf de allereerste krabbels tot en met werkstukken op de middelbare school.
Niet dat er ooit nog naar gekeken werd en het meeste is dan ook na een aantal jaren op zolder stof gevangen te hebben, verdwenen. De kinderen wilden het niet hebben en ik ook niet meer. Wel heb ik van sommige kunstwerken nog een foto gemaakt. Dat had ik meteen moeten doen, had me een puist werk bespaard.
En over tekeningen gesproken... ik vond bij het opruimen en uitzoeken van mijn foto's, nóg een foto van een tekening.
Het kind in kwestie (haar naam ben ik vergeten, maar ik zie haar voor me), had gedacht: 'Bekijk het maar juf, met je taalles'. Laat mij maar lekker tekenen. OP TAFEl !
Wat een herkenbaar verhaal. Al die mappen die gevuld moesten worden. En dan moest er ook nog bijgeschreven worden wat alles was. En ik denk dat menig ouder al het werk zonder te bekijken weggooide.
BeantwoordenVerwijderenJa, zo gaat dat met kindertekeningen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog een map met mijn eigen tekeningen en een map met die van mijn zoon. Maar ja, je moet wel uitdunnen, anders kom je om in het papier. Foto's maken is een goed idee.
BeantwoordenVerwijderenIk hing thuis schoolwerkjes altijd op, want tussendoor namen ze ook veel mee naar huis. Ondertussen is er ook al veel weg, maar nog niet alles.
BeantwoordenVerwijderenJeslynn tekent ook veel, de dingen die ze hier maakt heb ik ook in een grote map geplaatst. Zo zie je ook goed de vooruitgang in motoriek.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar. Soms hoorde ik ook dat ouders het toch meteen bij t oud papier gooiden. Sneu als het kind er zelf zo trots op was. Leerlingen baalden als ze van mij zo'n vol getekende tafel zelf schoon moesten maken na schooltijd. Vaak gingen ze dan tussendoor al aan de slag met een gum....:)
BeantwoordenVerwijderenMijn dochter liet mij vanmorgen een citaat zien wat bij haar op FB voorbij kwam. Vrouw tegen man: ik ga je de heetste nacht van je leven bezorgen! Oh zei de man verwachtingsvol . hoe dan? Ik ga weg en neem de ventilator mee!!!!!. Vond het echt grappig.
BeantwoordenVerwijderenWat sneu dat de tekening van Mahmud op straat lag. Ik moet op zolder ook nog mappen van de kinderen hebben liggen, maar heb niet de moed er in te duiken, er ligt zoveel daar...
BeantwoordenVerwijderenCute!
BeantwoordenVerwijderenMy Niece once brought me a pressie. A sketch. I said, "oh, an orange Wale, how nice, thank you!".
I got a stinky eye. "That´s you!!" Hupps.
I have to look if I still have the pic, it came in a frame... blue, I thought of the ocean... Also... I´m not that fat, LOL.
Ook ik bewaarde de kunstwerkjes van onze 3 kinderen.
BeantwoordenVerwijderenToen ze op zichzelf gingen wonen (en een zolder hadden) heb ik de dozen mee gegeven...2 van de 3 hebben alles doorgespit maar de jongste heeft het gelijk bij het oud papier gezet...helaas
Nu zie ik dat ze van hun eigen kinderen alles zorgvuldig bewaren ;)
Groetjes
Toch jammer dat Mahmud's moeder de tekening nooit zal zien, wie weet is hij het verloren.
BeantwoordenVerwijderenGrappig die tekening op de tafel. Tekenen is ook veel leuker dan taal :-)
Wie weet is het kind in kwestie wel iets gaan doen met zijn of haar aanleg.
Even over Dordrecht.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk toeval. Ik ben geboren op de Nieuwe Haven 12. Het huis staat er nog, maar heeft een ander nummer. Het is een smal huis dat een beetje naar voren leunt. Ik ben van eind 1950 en we hebben er na de watersnoodramp nog een klein jaar gewoond voor we verhuisden.
Meteen alles weggooien is wel héél sneu.
BeantwoordenVerwijderenIk ben meer van bewaren, maar in de loop der jaren ging er ook veel weg, maar niet àlles, nee écht niet !
Heb trouwen ook wel kindertekeningen “na genaaid” op linnen of canvas en dan ingelijst.
Hangt hier nog zo’n koppoter aan de muur.
Ook deze moeder heeft altijd alles wat er mee naar huis genomen werd door drie kinderen keurig bewaard in grote mappen. Ik heb gelukkig wel jarenlang van alle drie een leuke ingelijste tekening in huis gehad maar de mappen hoefden ze uiteindelijk niet. Rotkinderen;-(
BeantwoordenVerwijderenwhahahahaha leuk ...
BeantwoordenVerwijderenzo'n rebels kind, dat vind ik wel wat :-)
Dat is een onuitwisbare indruk 😂
BeantwoordenVerwijderenIk tekende ook op ieder velletje papier dat ik in mijn handen kreeg.
BeantwoordenVerwijderenOf ik alles bewaarde van de kinderen? Nou nee, ik had voor ieder een oude koffer en zo nu en dan deed ik daar iets in en dat werd moeilijker toen ze ouder werden. Ook dan verdonkeremaande ik iets (zoals een oude agenda of een proefwerk, en als ze er naar vroegen wist ik van niets natuurlijk. Gisteren kwam ik nog een mooie tekening tegen van zoon, hij had mama getekend, volgens de juf van de de peuterspeelplaats, die dit opgeschreven had. Zo leuk. en die koffers? staan nog op zolder al 44 jaar lang. Hoog tijd om ze eens tevoorschijn te halen.
BeantwoordenVerwijderenEn ik heb nog een stuk behang om in te lijsten. Daar had zoon vanuit zijn bed een striptekening op gemaakt (had hij toestemming voor) Het was allemaal meisjesbehang toen we er kwamen wonen en wat zei ik: makak maar een mooie tekening of plak er een poster overheen. En..... dat deed hij. Toen hij de deur uit ging, heb ik dat stukje bewaard. Tineke.
Herkenbaar stuk van de juf in mij, maar ook al die bewaarde tekeningen en knutsels van mijn eigen kinderen. Die liggen hier ook maar te liggen. Weggooien kan ik toch niet.
BeantwoordenVerwijderenOp de basisschool van mijn kinderen maakten ze een soort album. Ieder jaar, van groep 1 t/m 8 een pasfoto van de klassenfoto erin. Een rekenwerkje,een taalwerkje of opstel, een tekening of knutselwerk. Wat andere foto's, als die er waren. En je hebt opeens een prachtig mooi overzicht. Precies genoeg. Ze zijn er zelf ook blij mee.
BeantwoordenVerwijderen