'Hoe spreek je die naam eigenlijk uit?', vroeg iemand bij de ingang van het Joods Museum in Amsterdam.
Ik wist het niet maar de meneer aan de balie wel. Lu Wit bleek het te zijn.
De kunstenaar kende ik wel.
Zijn werk was heel modern toen ik nog jong was en overal in geïnteresserd.
Ik ben toen zelfs naar een tentoonstelling in Den Haag geweest. (Even gegoogeld, ik was negentien toen.)
Coceptuele kunst, dat wás het. Ik vond het interessant en anders en nieuw. En ik denk, terugkijkend naar dat kind van negentien, dat ik er eigenlijk niks van snapte, maar vond dat ik het moest snappen.
Je ziet hem hier aan het werk. En dan weet je meteen een beetje wat voor werk hij maakte. Heel groot en heel fel van kleur. Grote muurschilderingen.
Het bijzondere is dat LeWitt niet vond dat hij zijn werk per se zelf moest maken.
Het ging om het idee en dat idee was net zo zeer kunst als het niet uitgevoerd werd.
Het kon prima, maar wel volgens strenge instructies, door anderen worden uitgevoerd.
En dat is precies wat er nu is gebeurd. Studenten van de Hogeschool voor de Kunsten uit Utrecht maakten deze muurschilderingen precies na.
Ze zijn tijdelijk te zien. Daarna worden ze weer overgeschilderd.
Ruimtelijk werk was er ook zoals je ziet.
Dit bezoek was overigens bijna faliekant verkeerd afgelopen. Ik zag een klein deel, in een stukje van het museum waar vaak een tentoonstelling is. Ik liep twee keer rond , keek een beetje, las een stukje en dacht: is dit het nou? Ik werd er een tikkeltje chagrijnig van en ging uit arren moede in de winkel kijken. Toen pas zag ik een pijl op de grond naar het vervolg van de tentoonstelling. Waar dus die grote schilderwerken waren.
Prachtig vond ik die, echt prachtig. Maar ja, die meneer bleef daar maar zitten en net zo dat ik geen mooie foto kon maken. Ik liep nog een rondje en nog een. En toen was ik brutaal en vroeg of hij misschien heel even op zou willen staan. Wat hij deed. We grapten nog even, het was een leuke man en ik maakte snel een foto zonder hem. Thuisgekomen vond ik deze, mét meneer, toch leuker.
Grote kunstwerken, maar niet echt een hele grote tentoonstelling. Wel zeer de moeite waard vond ik
Direct herkenbare kunst en ik snap het idee van het tijdelijke ervan. Toch blij dat in het kunstmuseum in Den Haag blijvend werk van hem te zien is.
BeantwoordenVerwijderenO wauw!
BeantwoordenVerwijderenThe colour and patterns are fantastic
BeantwoordenVerwijderenTof dat jij er naartoe ging. Ik zag heel Amsterdam volhangen met affiches voor hem toen ik naar Nan Goldin ging! Grappig genoeg had ik de dag er voor bericht gekregen dat een collega haar eerste kleindochter was geboren: Sol:) Ik nam dus veel foto's van de affiches voor haar!
BeantwoordenVerwijderenVerfrissend dat hij vindt dat het niet zelf door hem uitgevoerd hoeft te worden. Zeker bij zulke grote werken schiet het anders niet op.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het wel een mooie gedachte van hem, hij het idee en anderen het werk...
BeantwoordenVerwijderenMooi! En ja, die man erop is precies goed op de foto!
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere kunstenaar. Prachtig hoor, die grote werken met die mooie kleuren. Ik geloof niet dat ik ooit van deze man gehoord heb.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig werk, kleurrijk en muurvullend. Nog nooit van hem gehoord, net als Mieke maar nu dus wel.
BeantwoordenVerwijderenThe man makes the picture, I think, and a nice story, too!
BeantwoordenVerwijderenEn heb je zijn werk buiten nog gezien?
BeantwoordenVerwijderen