Onze dochter had zondagmorgen een afspraak met een Britse vriendin. Mijn man en ik wilden (zoals altijd) naar het British Museum en onze oudste zoon, wil daar wel het hele weekend doorbrengen dus we gingen.
Misschien hadden we het kunnen weten. Het museum is gratis, het was zondagmorgen en het regende. Misschien dat het logisch was dat er een rij stond. Even wachten is voor het British Museum niet erg, dat zou ik er voor over hebben, maar ik gok en dat is een voorzichtige gok dat we twee a drie uur in die rij hadden gemoeten. Ik heb dit echt nog nooit meegemaakt. Je kon wel, ook gratis, kaartjes reserveren voor een tijdstip in de middag, wat we deden en vertrokken toen maar snel naar Tate Modern. Ook weer groot en met een prachtig uitzicht.
En ook binnen veel fraais te zien. Hier staan en kijken wat zich beneden afspeelt is al zeer de moeite waard. Dat roze, daarvan denk ik dat het met Halloween te maken had.
En verder zag ik voor het eerst dit 'kunstwerk' van Marcel Duchamp. Je begrijpt mijn aanhalingstekens vast wel.
Het werk heet Fountain en dateert uit 1917, maar dit is een replica uit 1964, nog wel geauthoriseerd door Duchamp.
Het origineel is verloren gegaan en mij verbaast dat niet zo. Ik bedoel hoeveel toiletpotten zullen er nog zijn uit 1917.
En meer dan een pot, een urinaal is het niet. Er is geen enkele aanwijzing die op kunst wijst, geen spoor van het werk van de artiest himself, behalve de naam R. Mutt en dat is een pseudoniem.
Ik vind het idioot hoor. Maar Duchamp wordt toch beschouwd als een belangrijk kunstenaar en heeft zeer veel invloed gehad in de 20e eeuw en misschien nog wel.
Enfin, hier op aansluitend, werd ik door mijn man gewezen op het volgende:
Ik twijfelde aanvankelijk nog een heel klein beetje, want ik was net tevoren in een zaal geweest waar aangegeven stond dat alles in die zaal kunst was en dus niet om aan te raken, ook niet de gewone voorwerpen.
Ik geloof nu dat het gele snoepje een hele goede grap was. De suppoost zei dat het rubbish was en heeft het in ieder geval niet meteen weggehaald!
20 opmerkingen:
Oeh wat een rij!
Kunst als die toiletpot begrijp ik niet. Maar dat snoepje is hilarisch! Je gaat helemaal twijfelen. Misschien een grap van die suppoost?
Je weet het nooit. Herinner me de paniek in Boymans toen de technische dienst een kunstwerk van Christo (een met plastic omhulde auto imperiaal) begon uit te pakken. Dat was niet de bedoeling.......
Tja, dar urinoir, kunst.... Volgens mij begrijpen wij het gewoon niet, whahahahaha! Net als de pindakaasvloer, tenminste, ík begrijp die niet, maar ik zie daar dan nog wel de humor van in.
Dat snoepje vind ik wel grappig trouwens :)
Toilet bowl and candy really made me... oh, boy. At Sculpture by the Sea we found something similar, some sticks piled up - likely a joke, too.
Toch heeft dat pissoir wel wat...
Dat snoepje vind ik erg komisch en ze vragen er ook een beetje om als je zulke “nep”kunst laat zien. Het publiek is niet op z’n achterhoofd gevallen!
Ben niet anoniem: ben Charlie. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik ben geabonneerd op jou met mijn fototje, maar als ik reageer is dat er niet meer en moet ik steeds mijn naam invullen?!?
Dat snoepje, fantastisch. Doet me denken aan van Kooten die eens lang bij een brandslang bleef staan alsof het een kunstvoorwerp was. Hilarisch.
Wat een rij om te wachten in de regen. Dat snoepje is komisch!
Tja, er zijn vast wel mensen die het kunst vinden dat toilet, inderdaad idioot. Gelukkig hebben ze ook veel mooie kunst.
Ik ervaar jammer genoeg hetzelfde als ik bij anderen reageer. En ik heb geen idee wat ik er aan kan doen. Voorlopig zet ik dus maar gewoon mijn naam of blogtitel onder mijn antwoord. Zoals nu:
Bettie
ZO euk dat snoepje. Ik was maar één keer in Londen en zag geen museum. Jammer
Dan had je ook nog eens een banaan die met ducktape aan de muur was geplakt. Voor een gigantisch bedrag ooit gekocht, maar opgegeten door een hongerige student, hoe simpel kan het gaan met een “kunstwerk”, of was dit een broodje aap ! Gelukkig zagen jullie ook echte kunst.
Ik ging, als ik wat tijd over had en in het centrum was, altijd naar The National Portrait Gallery (vlakbij/aan Trafalgar Square). Het is zo leuk om daar oude, maar vooral moderne schilderijen van (heel) bekende mensen uit GB maar ook de rest van de wereld te zien. Gratis, en een aanrader!
Mijn vorige Londonblogje ging er over en wij gaan ook altijd. Bettie
"je moet daar de humor van inzien' zegt men dan. Maar ik zie die humor nooit.
In de jaren 90 werd bij de gemeente waar ik werkte een kunstwerk uit de buitenruimte tijdelijk opgeslagen bij de gemeentewerkplaats, omdat de straat werd opgeknapt. Dit kunstwerk had altijd bij de plaatselijke LTS gestaan. Mijn broer noemde het een stuk schroot. Zo dacht iemand anders er ook over. Want toen het kunstwerk terug moest naar zijn plekje, bleek het te zijn verdwenen. Een oud ijzer handelaar had het meegenomen. Hij dacht dat het bij het oud ijzer hoorde wat hij moest ophalen.
Ik begrijp alle kritiek, maar toch zie ik wel de kunst in deze urinoir. Evenals in die van het snoepje. Alles heeft een eerste idee, een ontwerp gekend. En om het zo uit te lichten, vind ik prachtig! En apart! Kijk naar de details, de vormen…tja…ik word nu vast voor gek verklaard…..
Je vorige blogje had ik niet gelezen Bettie, ga ik alsnog doen!
Een reactie posten