Opletten

 In het Westfries Museum zijn tweehonderd etsen van Rembrandt te bewonderen. In het verder lege museum, met kale muren, hangen die etsen daar geweldig. 

Ze zijn ook heel erg mooi. Het is onmogelijk ze allemaal in een keer heel goed te bekijken. Er zijn zoveel details. Het is ongelooflijk dat een man dat allemaal heeft gemaakt (en dat een man ze vele jaren later verzamelde en ze nu in het museum laat zien is ook ongelooflijk)

Neem nou bijvoorbeeld deze ets:

De titel is 'Christus predikt'. Rembrandt maakte deze ets rond 1657. Met droge naald. Dat staat op het bordje eronder. 

Op de ets zelf staan heel veel mensen. En eigenlijk zijn dat allemaal kleine portretjes. Ik ga iedere keer als ik er ben in die zaal,  speciaal even kijken, want ik vind het echt ontzettend knap.  Als ik er een stukje uithaal, zie je vast wel wat ik bedoel . 

Er is ook nog iets dat ik heel bijzonder vind.  

Al die mensen, het hele publiek zal ik maar zeggen, allemaal kijken ze naar Jezus die wat te vertellen heeft. 

En ze luisteren natuurlijk. 
Allemaal, behalve die ene persoon op de voorgrond. Die jongen. 

Die ligt daar een beetje te tekenen in het zand. En misschien luistert hij ook hoor, dat zou kunnen, maar hij kíjkt niet. Helemaal niet. 

En dat maakt Rembrandt zo bijzonder. Hij schilderde mensen zoals hij ze zag,  gewoon met een kind dat niet helemaal oplet. 

Zo grappig, deze zomer in Italië , in een kerk die voor kinderen denk ik nogal saai was, zag ik een klas.  Het grootste deel van die klas, luisterde naar de juf die heel lang, echt heel lang doorpraatte over een schilderij. 

Op eentje na, die had zich even teruggetrokken.  Het was een volle klas en ik hoop maar dat hij niet gemist werd. Ik kon het niet afwachten helaas, ik moest achter mijn eigen juf aan. Ik lette dus ook niet op, maar dat heeft niemand gezien.