Verrassend London

 

Een ding is wel echt jammer. Onze dochter wil niet in beeld op mijn blog. Dat is niet omdat ze mijn blog of mij niks vindt, dat is omdat ze het soort baan heeft waarbij mensen haar gaan googelen en dat wil ze niet. 

Doe maar een balkje voor mijn ogen zei ze, maar dat vind ik stom. Ik heb natuurlijk wel een poosje gezeurd, maar er hielp ook in dit geval geen lieve moeder aan. 

Het is niet echt een probleem natuurlijk want we hebben allemaal superfoto's gemaakt en daar ben ik heel erg blij mee. 

En trouwens we hebben een paar foto's op de rug.  Zoals deze (die ik overigens

ook van de voorkant maakte):

Dat ik deze rugfoto toch laat zien, is omdat ik dit (tot nu toe) door ons  onontdekte plekje wil laten zien. 

Hier was een kerk, de kerk van Saint Dunstan. 

Gebouwd rond 1100. En verwoest bij de grote brand van London. 

Er kwam een toren bij, gebouwd door Christopher Wren, dat is de architect van St Pauls.

Opnieuw verwoest gedurende de Blitz in 1941. 

Maar de toren staat er nog, de oude muren deels ook. 

Het is ruïne en groene oase ineen. In 1967 open gesteld als City garden. 

Ik was er echt weg van en als we weer eens in London zijn, ga ik er absoluut weer heen. Zo'n prachtig plekje, zo stil,  midden in de drukke stad. Ik gok dat er vaak gefilmd wordt en trouwreportages gemaakt en zo. 

Puur toeval dat we er langs kwamen op weg naar de Tower Bridge. 

Ik kan me voorstellen dat het er in alle seizoenen geweldig is. Kijk, door zo een ruïneraam zie je de volkomen tegenstelling, zo'n hoge toren in London

Er groeide en bloeide van alles.  

Een meisje zat er op haar gemakje een eekhoorn te voeren. En eens te meer bleek dat eekhoorns lastig op de foto te krijgen zijn. Maar het lukte uiteindelijk wel!