Dat was nogal wat voor mij, want Stoner is nog steeds mijn favoriete boek van de laatste jaren.
In ieder geval was mijn conclusie dat ik het boek wilde lezen. Dus ik maakte een foto om het niet te vergeten.
Maar zoals gezegd, ik koop geen nieuwe boeken meer. Op een rommelmarkt vond ik het niet en dus reserveerde ik het boek bij de bieb. Dat duurde erg lang, blijkbaar waren er heel wat mensen die het wilden lezen. Een dwaze maagd, van Ida Simons.
Vorige week was ik aan de beurt. Ik begon er meteen in, las een paar bladzijden en... ik vond er nog niet zo veel aan. Achteraf bekeken ook doordat ik midden in een spannende detective zat die ik eigenlijk niet wilde verlaten.
Deze week gingen we naar het strand. Best een eindje rijden en dus gaat er altijd iets te lezen mee.
En toen pakte het boek me wel. Op de terugweg was ik al ver gevorderd. De rest las ik later en ik hoefde er geen enkele moeite voor te doen om het achter elkaar uit te lezen!
De Nederlandse Stoner vind ik het niet. Ik bedoel Een Dwaze Maagd overtreft Stoner voor mij niet. Maar waarom zou dat moeten. Ida Simons is niet John Williams en haar hoofdpersoon Gittel is niet Stoner. Maar haar boek is prachtig en dat is meer dan genoeg! Aanrader.
Het verhaal:
Gittel is een meisje van twaalf uit een rijk Joods gezin. Er is nogal wat geruzie en iedere keer bij zo'n ruzie vertrekken moeder en dochter naar familie in Antwerpen. Daar aan de overkant van de straat woont een bankier met zijn oudere dochter(29) Lucie. Er ontwikkelt zich een vriendschap tussen Gittel en Lucie. Gittel mag op hun vleugel komen oefenen en zij wandelen samen.
De familie gaat ook nog een tijdje naar Berlijn, waar vader fortuin hoopt te maken. En Gittel raakt betrokken bij een affaire van Lucie.
Alle familieleden en dat zijn er heel wat, worden duidelijk en geestig beschreven. En zo leer je het milieu in die tijd (jaren twintig vorige eeuw) heel goed kennen.
Over Ida Simons:
Haar ouders moesten door de Eerste Wereldoorlog vluchten naar Nederland, verbleven ook nog enige tijd in Duitsland en keerden niet terug naar Antwerpen.
Ida werd pianiste, zelfs een beroemde concertpianiste. Ze trouwde en kreeg een zoon.
Ze was Joods en gedurende de Tweede Wereldoorlog was zij in Westerbork en Theresienstad en zij drieën overleefden.
Haar carriere als pianiste pakte zij weer op, maar moest het door haar slechte gezondheid opgeven.
Toen werd zij schrijfster. Een Dwaze Maagd verscheen in 1959 en in 1960 overleed Ida Simons.
Ik haalde deze informatie uit haar boek (achterin staat een artikel van Mieke Tillema die werkt aan een biografie van Ida Simons) en ook van deze site: klik.
De foto pikte ik van weer een andere site, namelijk die van de uitgeverij Cossee, waar het boek vorig jaar opnieuw werd uitgebracht: klik
1 opmerking:
Ik kan me voorstellen dan je gegrepen werd door het aanplakbiljet.
Zelf zou mijn oog zijn blijven haken vanwege het afgebeelde meisje. Via Postcrossing kreeg ik ooit een ansicht met daarop dit schilderij. Meisje schilt een perzik. Van een Russische schilder, meen ik. Heel mooi schilderij.
Zo te lezen is de enige gelijkenis met Stoner, dat het gaat om een schrijvers wiens werken in de vergetelheid zijn geraakt, dus eigenlijk de nieuwe Williams.
Het klinkt als een mooi verhaal. Toch de moeite waard geweest dat je er een tweede keer aan begonnen bent.
Groeten Anita
Een reactie posten