Mijn moeder bewaarde de geboortekaartjes die ze kreeg. Ze verzamelde ze niet, ze bewaarde ze gewoon. Dat deed ik ook. Mijn moeders kaartjes en de mijne zitten nu samen in een doos. En af en toe kijk ik er naar. Ik vind ze bijna allemaal erg leuk. Vooral de echte oudjes.
Bij eentje zit het envelopje er nog om heen, met zo'n fantastische postzegel. Twee cent, het was 1953.
Het was een kaartje met zo'n blauw strikje. Zoals dit kaartje met het roze strikje, maar dan iets kleiner
Dit kaartje is bijna hetzelfde als mijn eigen geboortekaartje. Zelfs de voornamen zijn gelijk. Maar ik ken haar niet, deze Lubarta Pieternella. Zal wel een achternichtje zijn. En ik was eerder.
Dit kaartje is ook superlief vind ik. De geboorte van mijn neef Arie Andries Willem werd er in aangekondigd. In 1948. Het is bijna weer modern vind ik.
Nog zo'n mooitje. Ene Marianne geboren, in 1949. Geen idee wie dat is, maar dat ze een schattig kaartje kreeg, is zeker.
Ja, ik kan ze niet allemaal laten zien natuurlijk. Het zijn er heel wat.
Maar dit kaartje nog wel: een kleine Wietske op weg naar haar Mem. Us famke en suske. Uit Wergea, 31 Maert 1948.
Zo en dan gaat de doos nu weer terug in de kast. Want wegdoen, nee dat kan ik niet!
6 opmerkingen:
dat hoeft toch ook niet?
Schattig die met dat strikje had ik ook ,
Wat waren ze leuk he grappig maar ik bewaar ook altijd die kaartjes
ZEKER nooit wegdoen ! Wat zijn ze schattig !!
Dat is wel een heel mooie verzameling geworden zo, van oude geboortekaartjes... nooit wegdoen nee. Die koester je voor altijd,
Liefs,
Mirjam
Ik heb alle kaartjes die ik ooit kreeg bewaard. Laatst heb ik die van de laatste 20 jaar gesorteerd, de oudere liggen op zolder. Het oudste kaartje dat ik heb is, denk ik, dat van mezelf. En het nieuwste is het kaartje van mijn vorige week geboren kleindochter.
Echt leuk, jouw verzameling!
Oh ja heel mooi. Bijhouden!
Een reactie posten