Droom

Soms droom ik zo levensecht dat ik, als ik er meteen na het wakker worden aan zou beginnen, een boek zou kunnen schrijven. Of nou ja, een kort verhaal. Compleet met illustraties, want die zie ik ook voor me in mijn droom. Beetje jammer dat ik niet kan tekenen.

Vannacht droomde ik dat ik op een onbekend terrein was. Er stonden stenen en kranen aan de rand van een flinke zandvlakte. Er werd dus gegraven en gebouwd, maar ik zag geen mensen. 
Aan de rand van die zandvlakte was een soort koffietentje, ook zonder mensen. 
En een eindje daartegenover was een soort Lunaparkachtig iets. Ook met een achtbaan die over de kop ging.
Verder niks, geen winkels geen andere attracties, alleen leegte op die vlakte. Surrealistisch!
Mijn man ging koffie drinken en ik besloot om in dat achtbaan ding te gaan. 'Je bent gek', zei mijn man,  'maar je moet het zelf weten, laat je tas maar hier'!
En ik ging.  Met afgepast geld in mijn hand. En dat terwijl ik zoiets absoluut niet durf, nooit.
Ik moest eerst nog over een enge wiebelbrug, zoeen met touwen aan weerskanten. Voor mij liep een Surinaams gezin met drie schattige dochters die erg van wiebelen hielden. Vlechtjes hadden ze.
Ik haalde het en kocht een kaartje. Dat liet ik vallen en moest terug over die brug om het te gaan zoeken in het zand. Heel raar dat ik het vond.
Weer over die brug. 'Kom maar' zei een van die meisjes. 'Ik wacht wel op je'. Ze wiebelde niet meer zo erg.
Toen die achtbaan. Ik deed het! Echt ik deed het.
Met mijn ogen dicht, maar ik deed het.

Tussendoor ben ik ook nog wakker geweest en heb ik gekeken hoe laat het was. Half vijf. En daarna ging het gewoon verder.
Nou, wat zal dit nou weer te betekenen hebben?
(ik kan natuurlijk wel een paar dingen bedenken, maar dat doe ik niet)