Binchy &Pilcher &Pilcher &Lennox

Soms hè, soms heb ik zo'n zin om heerlijk weg te zakken in en met een boek dat geen enkele inspanning kost, waarin natuurlijk wel wat problemen zich voordoen, maar waar aan het eind alles is goedgekomen, zodat ik in volle tevredenheid en met een diepe zucht het boek kan dichtklappen.
Er zijn een aantal schrijvers die met hun werk dat effect op mij hebben.
Maeve Binchy bijvoorbeeld en dan vooral haar eerste boeken. En verder Rosamunde Pilcher, Judith Lennox en Robin Pilcher, de zoon van Rosamunde.
Die zal gedacht hebben 'wat mijn moeder kan, kan ik ook, een reeks bestsellers schrijven'.
En inderdaad, hij kan het.
Wat veel van die boeken gemeenschappelijk hebben is dat ze zich in Engeland afspelen. Of in Schotland.
In landhuizen of op landgoederen. 
En altijd hangen de jassen klaar bij de laarzen en de riemen van de honden; altijd wordt er thee geserveerd, bloeien er rozen in de tuin.
Nou dat is toch heerlijk op de bank, onder een dekentje en met een kopje thee. Het is ook heerlijk in bed, als je niet kunt slapen, omdat het dus geen inspanning vereist.
Dit boek van die zoon dus, is er zo eentje.
Het verhaal:

Claire is als tiener (in Schotland)  verliefd op Jonas, maar van de ene dag op de andere laat hij haar vallen zonder dat haar ooit duidelijk wordt waarom. Claire is verdrietig, gaat op reis, wordt opnieuw verliefd op Art en bouwt met hem in New York een restaurant op. Dan krijgt ze bericht dat haar zeer geliefde stiefvader een beroerte heeft gehad en met Art en hun dochter gaat ze terug naar Schotland. Ze moet dealen met haar ellendige stiefbroer en zus én met Jonas. Want er zijn allerlei plannen om het landgoed te ontwikkelen. Zowel van Art als van Jonas, die inmiddels een vertrouweling van die stiefvader is. 

Zo'n verhaal dus. Lekker hoor!

Ps: Toeval: Dit blogje maakte ik eergisteren. Gisteren las ik bij haar over dit soort boeken.  Er is zelfs een naam voor: Aga-Saga. Een term die ik meteen begreep, want bij die landhuizen en laarzen en ruige natuur en honden en clotted cream, hoort ook altijd een Agafornuis in de keuken. Altijd, ook als het er niet staat.

Ps²: Nog meer toeval: gisteren had ik een blogje over managerstaal o.a. Dat stukje had ik ook al eerder gemaakt, maar gisteren pas op publiceren gedrukt. Wil ik 's avonds de krant gaan lezen, staat er (op de voorpagina nb) een advertentie voor een boek met 'De ergste jeukwoorden op kantoor'. Getiteld: Uitrollen is het nieuwe doorpakken. Van Japke D. Bouma.  Pitchen, inkoppen, tackelen en sparren worden ook in de advertentie vermeld.