Filmweekend (2)

De derde film die we zagen (zondagmorgen, 10.00 uur), is geloof ik pas in december in de bioscoop te zien en getiteld: Waterboys.

Ik vond het een superleuke film, met twee hoofdrolspelers die ik helemaal niet kende, maar die allebei heel goed spelen. (En dat is echt niet in alle Nederlandse films het geval, dat er goed geacteerd wordt).
Het verhaal:
Victor (met een dubbele achternaam die ik nu even kwijt ben) komt terug van een paar dagen weg en blijkt door zijn vrouw uit huis gezet te zijn. Ze heeft al zijn spullen naar een opslag verhuisd. Tegelijkertijd wordt hun zoon Zack ook dringend verzocht het huis waar hij met zijn vriendin woont te verlaten. 
En dan vertrekken vader en zoon samen naar Schotland. Victor, die thrillers schrijft moet daar zijn, voor een presentatie van zijn in Scott vertaalde boek. En Zack die cello speelt gaat mee. Vader en zoon botsen, Victor wil maar niet volwassen worden en Zack is te serieus. Het wordt een bijzondere reis. 

Waterboys, dat is een band, uit de jaren tachtig waar Victor en zijn vrouw dol op zijn en tijdens een festival met die band zou Zack verwekt zijn.
De band treedt net op als Victor en Zack in Edinbugh zijn. En vader en zoon zien het optreden, zij het allebei vanaf een andere plek.
Ik had nog nooit van de Waterboys gehoord, dus ik dacht eigenlijk dat ze verzonnen waren. Maar niks. De regisseur van deze film Robert-Jan Westdijk, was fan van deze groep. Hij wilde ze een verbindende rol in het verhaal laten spelen en heeft ze dat gevraagd. De leider van de groep was enthousiast en de groep heeft speciaal voor deze film twee concerten gegeven in Paradiso. Zodat er gefilmd kon worden.

Nou al met al echt een grappige, leuke film. Aanrader.

De vierde film (zondagmiddag, 16.00 uur) was eigenlijk meer een documentaire: Eight days a week
Inderdaad, het gaat over mijn favoriete groep aller tijden, the Beatles. En dan vooral over de jaren van de concerten, zo tussen 1963 en 1967. Door allerlei nieuwe techniek was nu de muziek van de concerten echt en toch goed te horen. Dat is bijzonder, want eerder hoorde je de muziek bij zo'n optreden nauwelijks, vanwege de hysterisch gillende meiden.
Wat zal ik er nog meer van zeggen. Ik heb er van genoten en dat lag geheel in de lijn der verwachting. Ben je een Beatles-liefhebber, dan is dit bijna een must!

Wij hadden trouwens geluk, want deze film werd ingeleid door de voorzitter van de Stichting Beatles in Blokker.
Jaja, de Beatles traden in 1964 op in Blokker. Zo leuk, die voorzitter noemde een rijtje namen van plaatsen waar de lui  optraden, Singapore, Hongkong, London, New York en dan daartussen Blokker.
Ha, Blokker, dat is gewoon een dorpje, hier vlakbij Hoorn.
Ze traden op in de veilinghal 'Op hoop van zegen'. Tussen de veilingkisten en daar waren beelden van. Erg leuk om te zien vooraf.
Nog even een ahum-momentje.  Toen we in de zaal gingen zitten, kwam er een man naast ons zitten en die zei: 'Ik was nog te jong toen, maar jullie waren er zeker bij toen in Blokker'. In 1964!  Ahum... zo oud zien wij er toch ook niet uit dacht ik nog even, maar ja, wel dus.