Uit eten in een vreemde stad

Van de vakantie die Frits en ik met een groep doorbrachten op Sicilië herinner ik met natuurlijk nog wel wat, maar niet zo heel veel als van sommige andere vakanties.
Het is dan ook al lang geleden en ik weet heus de Etna nog wel hoor, maar ik herinner me toch vooral dat Frits en ik er naar streefden om zo veel mogelijk in elkaars gezelschap te zijn.
Of we daarvoor nou eindeloos zaten te 'kamertjeverhuren' of  middenin de nacht uren lopend naar een camping terug gingen (wat ik anders zeer zeker niet gedaan zou hebben) of een gigantisch hoge toren beklommen (wat ik ook nog veel zekerder niet gedaan zou hebben), dát was op dat moment niet van belang. Dat het aan het eind van de vakantie echt iets werd tussen ons, dat herinner ik me ook, hahaha.

En ik herinner me nog iets,  een tip de reisleider van toen ons  gaf en die tot op de dag van vandaag in ons hoofd zit: Als je in een buitenland ergens gaat eten, zorg dan dat je ergens gaat zitten waar het druk is. Het is er meestal niet voor niks druk.
Die wijsheid passen we vandaag de dag nog steeds toe.
We hebben veel gereisd sindsdien en er is nog iets bijgekomen.
We kijken,  als we op zoek zijn naar een leuk restaurant,  heel goed om ons heen op straat, vooral naar mensen die er uitzien alsof ze er wonen en wel eens uit eten gaan.
En dan vragen we of diegene een goeie restaurant-tip voor ons heeft of waar hij of zij zelf wel eens uit eten gaat. 
Vooral in een stad als London is dat handig, want daar zijn zo verschrikkelijk veel eetgelegenheden, dat houdt nooit op. Maar niet alles is gezellig en niet alles is lekker.
Ook deze keer deden we het zo en de vermeende local aan wie we de vraag stelden, was er ook echt een en hij werd helemaal enthousiast.
Hij liep een stukje mee en noemde en wees drie restaurants waar hij bij herhaling kwam.

We hebben in twee gegeten, een Griek en een Perzisch restaurant en ze waren allebei geweldig.
Die Griek was ook zo gastvrij en zo gul! Zelden zo heerlijk vegetarisch gegeten.
Ik laat nog een foto zien, van de binnenkant, zodat je ziet hoeveel glazen en bestekken er stonden en lagen.

Die  werden allemaal stuk voor stuk opgewreven door een personeelslid . Met iets dat ik nog nooit had gezien. Het was een soort keteltje waar een klein beetje stoom uitkwam. Het glas of het mes werd even in die stoom gehouden, opgepoetst en weer neergelegd of gezet.
Wij waren erg vroeg en er zat nog bijna niemand (maar alles was gereserveerd verder ( dus wel volgens tip 1)) en die man is al die tijd dat wij er waren bezig geweest!