Bontjas

Toen ik een jaar of elf was, ging ik vanuit het verre Terneuzen, waar we toen woonden,  een dagje naar Amsterdam.
Dat was echt een hele onderneming toen. We hadden geen auto. Dus we gingen waarschijnlijk overvaren naar Hoedekenskerke en dan met de bus naar Goes en dan met de trein verder. Of we gingen 'over Antwerpen', met de bus naar Breda en dan verder met de trein.
Amsterdam was eigenlijk het tweede doel die dag.
We gingen eerst naar Beverwijk. Want daar zou mijn moeder een bontjas krijgen. Een BONTJAS!
Waarschijnlijk had ze de jas al eerder uitgekozen en moest hij op maat worden gemaakt. Of ze ging hem die keer uitzoeken, daar in Beverwijk. Dat weet ik niet meer.
Ik weet wel dat het een zonnige winterdag was en dat ik Beverwijk graag voor lief nam, omdat daarna Amsterdam wachtte.
In mijn gedachte was het een heel gelukkige dag.
Mijn moeder was zo blij met haar peperdure jas, mijn vader glunderde en we gingen ook nog uit eten.
Dat was geloof ik de eerste keer dat ik uit eten ging. Het was ergens langs een gracht en ik vond het heel bijzonder.
Begrijp me goed, ik heb het over begin jaren zestig hè. De tijden zijn veranderd.
Mijn moeder droeg de jas vaak, de eerste jaren. Ze was net als ik een koukleum. Bont is heerlijk warm en zacht
Ik weet nog heel goed dat we, wederom vanuit het verre Zeeland regelmatig naar Dordrecht reisden en dat ik dan in de bus op de terugweg in slaap viel tegen die zachte jas.
En ik nam me voor dat ik later ook zo'n heerlijke jas zou nemen.
De gedachte aan mogelijk dierenleed kwam niet in mijn hoofd op, gewoon niet.
In latere jaren werd de jas eigenlijk niet meer gedragen. 
Enfin, toen mijn moeder overleed, moest ik het huis leeg halen en ik vertelde al eerder dat ons dat heel veel moeite heeft gekost. Wat kan weg, wat willen we houden.
De bontjas heb ik niet weg kunnen doen.
Dragen... dat kan niet meer tegenwoordig, je zou denk ik meteen beklad worden.
Onzin natuurlijk, ik bedoel de jas is er al zo'n zestig jaar, maar ja zo tolerant zijn we nou ook weer niet in Nederland.
Bovendien, ik ben een kleine prop en met die bontjas zou ik echt voor gek lopen.
He gevolg is dat de jas in een vuilniszak op zolder heeft gelegen. Goed afgesloten.
Een paar dagen geleden  haalde ik hem tevoorschijn.
Het bont is prachtig, Het glanst, is zacht en heel mooi lichtbruin.  De voering is nog helemaal gaaf. Het is echt iets moois.
Wat moet ik er mee. Je raakt hem aan de straatstenen niet kwijt. Echt niet.
Maar ik kan hem toch ook niet naar het grof vuil brengen. Dat kan ik gewoon niet...
Dus ik ben bang dat ik een nieuwe vuilniszak pak en hem gewoon weer naar zolder breng. Tja...

Ps: Zelfs als ik lang, slank en rijk was en/of prinses, zou ik vandaag de dag geen bont kopen. Ik ben van mening dat bont voor dieren is.