Toen ik een jaar of elf was, ging ik vanuit het verre Terneuzen, waar we toen woonden, een dagje naar Amsterdam.
Dat was echt een hele onderneming toen. We hadden geen auto. Dus we gingen waarschijnlijk overvaren naar Hoedekenskerke en dan met de bus naar Goes en dan met de trein verder. Of we gingen 'over Antwerpen', met de bus naar Breda en dan verder met de trein.
Amsterdam was eigenlijk het tweede doel die dag.
We gingen eerst naar Beverwijk. Want daar zou mijn moeder een bontjas krijgen. Een BONTJAS!
Waarschijnlijk had ze de jas al eerder uitgekozen en moest hij op maat worden gemaakt. Of ze ging hem die keer uitzoeken, daar in Beverwijk. Dat weet ik niet meer.
Ik weet wel dat het een zonnige winterdag was en dat ik Beverwijk graag voor lief nam, omdat daarna Amsterdam wachtte.
In mijn gedachte was het een heel gelukkige dag.
Mijn moeder was zo blij met haar peperdure jas, mijn vader glunderde en we gingen ook nog uit eten.
Dat was geloof ik de eerste keer dat ik uit eten ging. Het was ergens langs een gracht en ik vond het heel bijzonder.
Begrijp me goed, ik heb het over begin jaren zestig hè. De tijden zijn veranderd.
Mijn moeder droeg de jas vaak, de eerste jaren. Ze was net als ik een koukleum. Bont is heerlijk warm en zacht
Ik weet nog heel goed dat we, wederom vanuit het verre Zeeland regelmatig naar Dordrecht reisden en dat ik dan in de bus op de terugweg in slaap viel tegen die zachte jas.
En ik nam me voor dat ik later ook zo'n heerlijke jas zou nemen.
De gedachte aan mogelijk dierenleed kwam niet in mijn hoofd op, gewoon niet.
In latere jaren werd de jas eigenlijk niet meer gedragen.
Enfin, toen mijn moeder overleed, moest ik het huis leeg halen en ik vertelde al eerder dat ons dat heel veel moeite heeft gekost. Wat kan weg, wat willen we houden.
De bontjas heb ik niet weg kunnen doen.
Dragen... dat kan niet meer tegenwoordig, je zou denk ik meteen beklad worden.
Onzin natuurlijk, ik bedoel de jas is er al zo'n zestig jaar, maar ja zo tolerant zijn we nou ook weer niet in Nederland.
Bovendien, ik ben een kleine prop en met die bontjas zou ik echt voor gek lopen.
He gevolg is dat de jas in een vuilniszak op zolder heeft gelegen. Goed afgesloten.
Een paar dagen geleden haalde ik hem tevoorschijn.
Het bont is prachtig, Het glanst, is zacht en heel mooi lichtbruin. De voering is nog helemaal gaaf. Het is echt iets moois.
Wat moet ik er mee. Je raakt hem aan de straatstenen niet kwijt. Echt niet.
Maar ik kan hem toch ook niet naar het grof vuil brengen. Dat kan ik gewoon niet...
Dus ik ben bang dat ik een nieuwe vuilniszak pak en hem gewoon weer naar zolder breng. Tja...
Ps: Zelfs als ik lang, slank en rijk was en/of prinses, zou ik vandaag de dag geen bont kopen. Ik ben van mening dat bont voor dieren is.
14 opmerkingen:
Wat een mooie herinneringen! Gewoon weer naar zolder brengen en er weer eens een keer van genieten.
Kun je hem niet ophangen en gewoon af en toe eens voelen?
Ja, zo bewaar ik al sinds het overlijden van een oma een vosje. Kop, poten en staart zijn gemaakt tot een soort sjaal. Het is prachtig om te zien en te voelen, maar verder?
Ik begrijp je volkomen... Mooi geschreven. Tegenstrijdigheden, nieuwe tijden, liefde en herinneringen.... allemaal met elkaar verweven in een bontjas.
De jas zou ik inderdaad ook weer in een tas op zolder bewaren. Emotioneel is hij van te grote waarde voor je. Ook omdat hij zo belangrijk was voor je moeder.
De jas van mijn moeder heb ik wel verschillende keren aangehad. Die was ook uit te zestiger jaren en toen was het heel gewoon. Nu zijn de inzichten natuurlijk verandert.
Ik heb hem trouwens wel kunnen verkopen via MP voor 60 euro.
Wat schrijf je toch mooi Bertie! Je zou de jas ook uit elkaar kunnen (laten) halen en het grote rugpand als een soort plaid voor over stoel, bank of bed gebruiken. Kun je er ook nog eens lekker in wegkruipen.
Zeker niet wegdoen, te veel herinneringen. Het idee van Emie is zo gek nog niet.
Mooi stukje weer. Wij hadden een bontjas van mijn oma. Heel lang bewaard en nooit door iemand gedragen. Ik denk dat mijn moeder m weggegooid heeft. Ik zou jouw jas aan een mooie hanger aan de kapstok of in de kast hangen. Dan zie je m nog. Is toch fijn?!!
Wat een heerlijk verhaal en invoelbaar. Mijn moedersjas heb ik zelfs later ook wel gedragen nog wel in een tijd dat het kon. En dikke riem erom en kaplaarzen eronder. Zag er waarschijnlijk behoorlijk opvallend uit maar dat vond ik wel leuk in die tijd. ghaghagha.
Goed beschreven!
Ik zou er een mooi kussen van maken voor op de bank. In de winter haal je het kussen tevoorschijn en dan kun je af en toe je hoofd te ruste leggen op het zachte warme kussen om weg te dromen. Of je maakt er een dekentje van voor je benen, dan hoef je niet altijd de verwarming hoger te zetten.
Je hebt het weer prachtig opgeschreven Bertie, en dat kussen dat vind ik wel een goed idee, maar dat wist je al.
Enne, voor het eerst geen foto bij je blog? ;)
ik heb de nertsjas van mijn moeder naar een sjieke tweedehandswinkel gebracht.
Zij hebben de jas voor mij verkocht.een deel voor mij en een deel voor de winkel.
Ik vond het een plezierige oplossing.
Groet,Anneke*
Ja ik had zelf ook al aan een kussen gedacht. Ik zag een nepbontkussen in een winkel. Maar ook het idee van een plaid spreekt me wel aan. Ik ga eens informeren.Ik vond een bonthandel die een lange jas wil vermaken tot een kort jasje of ... Misschien willen ze ook wel een plaid en/of kussen maken. Bedankt voor de tips.
En Kitty, ja dat is eigenlijk wel raar. We hadden het er nog over. De jas hing ook zo stom daar over die fiets. Nou, ik maak wel foto's als er iets gemaakt is.
Op de noordermarkt op ma staat iemand die tweede hands bontjassen verkoopt misschien kan je hem verkopen ,er is vraag naar oude bontjassen ,en ja mijn zus draagt die van mijn moeder of was ie van mijn oma ....
Toen was dat heel gewoon ,tijden veranderen ,mooi verhaal
Een reactie posten