Vier seizoenen aan de Amstel.

Televisie... ik vind niet dat er heel veel goede programma's zijn. Maar ik ben toch een kijker. 's Avonds heb ik geen energie meer, er komt niets uit mijn handen en op de bank liggen en tv kijken is dan soms de enige optie.
Maar nu is er weer eens een programma dat ik echt heel erg leuk vind. Als er iedere dag een aflevering was, zou ik iedere dag kijken.

 

'Vier seizoenen aan de Amstel'  heet het en het gaat over het Amstelhotel. 

Ik ben dol op het Amstelhotel. Als je het ziet liggen, maakt het meteen een geweldige indruk, daar in hartje Amsterdam. 

En ja het is natuurlijk super-de-luxe en daar houd ik van. Kan ik ook niks aan doen. 

Ik zou best in dat hotel willen overnachten. En dan natuurlijk het liefst in de Royal Suite. Ik kon zo snel niet ontdekken wat daar de prijs van zou zijn (dat vinden ze natuurlijk niet chic om die prijs duidelijk aan te geven) , maar dat het ver boven mijn budget gaat, daar twijfel ik geen seconde aan.

Onze kinderen, die heel goed zijn in het bedenken van mooie cadeaus voor hun ouders, hebben ons ooit een diner gegeven in het hotel. En dat was meer dan geweldig. Echt waar! 

Het was overheerlijk. Maar ik heb wel eens vaker heerlijk gegeten. 

De entourage was geweldig. Maar we hebben wel eens meer op een prachtig plekje gegeten

Het was (voor één keer) ook leuk om ongeveer bij ieder te nemen hapje uitleg te krijgen. 

Het bijzondere zat hem vooral in hoe wij behandeld werden, daar in die eetzaal.  

We kregen het allermooiste plekje en hoewel mijn man had geweigerd een pak te dragen, kregen we bijna een voorkeursbehandeling. Daar leek het op. 

We hadden van tevoren wel contact gehad over de dresscode en ons was verteld dat een kostuum niet nodig was, als we er maar netjes uit zouden zien. Dat deden we. 

Maar toen we binnenkwamen en met alle egards werden ontvangen, zei de man die ons naar onze plaats ging begeleiden: Goedenavond meneer M..., ja, ik herkende u al aan uw trui'. 

Onvergetelijk!

Maar ja, zoiets is natuurlijk eenmalig, want niet te betalen. Van de prijs van alleen het water/wijnarrangement, hadden we makkelijk met z'n tweeën uit eten gekund in een gewoon goed 

 restaurant.

Dat er met die wijn trouwens niet over een nachtje ijs wordt gegaan, komt ook duidelijk naar voren in de serie. Als er een nieuwe kaart is moet de wijn worden aangepast en dus geproefd worden. Langdurig.

En dat er dan soms een fles ontploft, is vooral vervelend voor de kok. Want die moet dan misschien opnieuw zijn gerecht maken. Want even in de magnetron bewaren, tot de troep is opgeruimd, tja dat kan natuurlijk niet.

Hoe dan ook, ik geniet heel erg van de tv-serie. (Omroep Max)

De mensen die er werken. Op de bovenste foto, zie je de manager, Anita Bos. Wat een leuk type, zo eentje die alles, maar dan ook alles onder controle heeft. Die problemen op vriendelijke, rustige toon naar voren brengt bij haar personeel. Die oplossingsgericht denkt. Ze ziet alles. 

Maar de mensen die onder haar werken, zien ook alles. Hebben oog voor detail. Een hoekje van een raam dat niet helemaal schoon is: ze zien het en doen er wat aan. Een kussentje dat verkeerd ligt, oh oh.

En dan hoor je natuurlijk ook een en ander over de soms extreme wensen van de gasten. En hoe iedereen dan zijn of haar uiterste best doet om daaraan te voldoen. Terwijl ze het zelf ook gewoon gekkigheid vinden.

Waar ik nog wel heel nieuwsgierig naar ben, is wat de mensen die daar werken, verdienen. Is het een goed betaalde baan, is het te vergelijken met, ja met welk beroep? Maar ik vrees dat het daar niet over zal gaan. 

Zaterdagavond is de uitzenddag.